به نام الله كه محمد را براي نبوت، علي را براي عدل، حسين را براي امامت، حسن را براي عدالت و خميني را براي پيشرفت اسلام و انسان را براي امانت آفريد.

اين وصيت من است پس از گذشت 17 سال از عمرم، به ياري حق و ارشادات برادر تقوايي به حزب­ لله پيوستم و اكنون در مسير از قيام تا شهادت هستم. هيچ چيز جز شهادت آرزوي من نيست و اكنون هيچ چيز جز شهادت نمي­تواند گلوي مرا سيراب كند مي­خواهم مسير از لجن تا روح خدا را طي كنم. و آنگاه شهيد گردم و اميدوارم كه درخت اسلام با خون من و برادرانم سيراب شده و آنگاه جوانه زده و براي ملتم ثمره دهد.

به گفته سرورم حسين(ع) زندگي عقيده است و جهد. اي برادر تو اگر عقيده داري پس در راه عقيده­ات جهاد كن. پس بدانيد كه كسي مرا مجبور نكرد كه مكتب شهادت را برگزينم و فقط مسئوليت شيعه بودن كه بدوشم سنگيني مي­كرد و اين كلام رسول خدا كه مي­فرمايد رهبانيت امت من جهاد است را ملاك اعمالم قرار دادم.

من وصيت مي­كنم كه هرگز براي من اشكي نريزيد چون آگاهانه مُردم و بدانيد شهادت دو چهره دارد «خون و پيام» يكي بايد مثل حسين(ع) خون خود را بدهد و ديگري مثل زينب پيام شهيد را به گوش عالميان برساند. من اگر بتوانم به نحو احسن وظيفه ­ام را كه تقديم خونم است، انجام خواهم داد و اين وظيفه به گردن شما است كه پيام مرا برسانيد و به مادرم بگوئيد كه تو در نزد زينب سربلند خواهي بود چون كه تو هم شهيد داده­اي و اي پدر تو بايد همچون كوهي استوار در برابر مصائب و سختي­ ها بايستي و به گفته خودت پدر و مادر حق آن را ندارند كه در مرگ فرزند خويش بنشيند زيرا كه خدا به شما فرزندي داده و سپس او را از شما گرفته است.

و اي برادر تو وارث اسلحه من هستي و من بعد از خودم اسلحه­ ام را به تو مي­­سپارم چون وارثي بهتر از تو ندارم و تنها اميد من تو هستي اميدوارم كه تو با صبر انقلابي­ات كه بي­شباهت به صبر انقلابي امام امت نيست بتواني پدر و مادرم را به صبر دعوت كني چنانكه در قرآن كريم مي­فرمايد:«وَ تَواصَوا بِالْحَقِ وَ تَواصَوْا بِالصَبْرِ».

و به تمام دوستانم بگوئيد كه تنها آرزوي من اين است كه پشت مرا خالي مگذاريد و از مرگ نترسيد كه سعادت جاويد آن دنياست.

و به همه شما سفارش مي­كنم كه هميشه پشتيبان امام امت خميني بزرگ باشيد كه تنها اوست كه رهرو پيغمبراست و تنها اوست كه در مسير الله پيش مي­رود و هر كه از خط او پيروي نكند خط الله را نفي كرده است.

و پدر و مادر و فاميل­ها و رفقاء اگر خطاهايي كرده­ام از شما مي­خواهم به بزرگي خودتان و از تمام كساني كه من به آنها صدمه­ اي زده­ام طلب بخشش كنيد و از خواهرانم مي­خواهم كه مطيع ولايت فقيه باشند و مثل زينب(س) با دشواري­ها مقاومت كنند.

يوسف تقوايي

65/9/29