عبّاس در سال 1342 در خانواده­اي مذهبي به دنيا آمد و از آن­جا كه در آن زمان خانوادة ایشان و اكثر خانواده ­ها فقير و كم درآمد بودند؛ او نتوانست به مدرسه برود. لذا به كمك پدر به كار كشاورزي و دامپروري مشغول شد. وقتي ده سال داشت به دنبال گوسفندان به بيابان و صحرا مي­رفت. همه از اخلاق خوب و بسيار مهربان او حتّي با اين سن كم تعجّب مي­كردند و از آن­جایی كه به خواندن و نوشتن علاقة بسياري داشت در كلاس­هاي شبانه شركت كرد و خواندن و نوشتن را فرا گرفت، حتّي بعدها با اين سواد كم و استعداد سرشار خود به سرودن اشعار مذهبي ­پرداخت و چون صداي بسيار زيبا و دل نشيني داشت؛ با صوت زيبا به مدّاحي و ادعيّه­ خواني مي­پرداخت. در سال 1361 با رسيدن به سن سربازی به خدمت اعزام شد و بعد از دورة آموزشي در مناطق جنگي كردستان (بانه، سنندج و مريوان) خدمت مقدّس سربازي را به پايان رساند.

همرزمان عبّاس، بسيار از او تعريف مي­كردند و ایشان را جواني خوش­اخلاق، صبور، پاك دامن و با قلبي صاف و صادق معرّفي مي­كردند و حتّي به گفتة آنان هر موقع كه دلتنگ مي­شدند از او درخواست مي­كردند كه با صداي دل نشينش براي آنان شعر، سرود و آواز بخواند.

بعد از پایان دوران خدمت سربازی بلافاصله از طریق بسیج به جبهه­ هاي حق عليه باطل اعزام شد و تا زمان شهادتش دو، سه مرتبه به مرخّصي آمد و حتّي در طول مدّت مرخّصي هم به كمك پدر به كشاورزي مشغول مي­شد تا این­که دفعة آخر براي خداحافظي نزد مادرش رفت ولی مادر مانع او شد و او در جواب گفت: «مادر، اين را بدان كه اين دفعة­ آخری است كه من به جبهه مي­روم و ان شاءالله اين دفعه به آرزوي خود مي­رسم» که مورد اعتراض مادرش قرار گرفت، امّا که در جواب گفت: «مادرم اگر من و امثال من به جبهه نرويم تو و خواهرم در خانه آسايش نخواهيد داشت».

بالاخره مادر را راضي كرد. از خانواده خداحافظي و به طرف جبهه حركت كرد و بعد از چند روز در مورّخ 1364/06/18 در منطقة­ عمليّاتي كردستان (اشنويه) و در عمليّات قادر به آن­چه که آرزو کرده بود رسید و نداي «هل مِن ناصراً ينصُرني» حسين زمان را لبّيك گفت.

ایشان به مدت يازده سال، مفقودالجسد بود تا این­که پس از اين مدّت چشم انتظاري، پدر و مادر در فراغ او بسيار ناراحت بودند و مدام از خدا درخواست داشتند كه خبري به آنان برسد؛ وی شبي به خواب مادر آمد و در خواب با چهره­ای زيبا و نوراني به شادماني مي­پرداخت. روز بعد، از بنياد شهيد تماس گرفتند كه عبّاس را پيدا كردند، جالب توجّه این­که همان طور كه در خواب به مادر، خود را نشان داده بود در تابوت نیز همان گونه با جسمی سالم و چهره­ای بشّاش بود.

روحش شاد و راهش پر روهرو باد