حجت الله دهقاني متولّد بیست و پنجم تیرماه 1337، فرزند دوّم خانواده بود. او در کلاس پنجم ابتدايی ترک تحصیل كرد و كمك كار پدر خود در کارهاي کشاورزی و دامداری شد. در سن هجده سالگی ازدواج کرد و بعد از دو ماه، به مدت 15 روز به سربازی رفت و به علّت پیروزی انقلاب اسلامي، از خدمت معاف شد. در سال 1360 و زمانی که اولین پسرش هفت ماهه بود، به علّت نیاز به نیرو در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به خدمت سربازی فراخوانده شد. بعد از یک سال، از خدمت بازگشت و مشغول کشاورزی و بنایی شد و هم زمان در جهاد سازندگی مشغول جمع آوری مواد مورد نیاز جبهه ها بود.

حجت الله صبور و پاك دامن بود و به خانواده و فرزندانش اهمّيّت می داد. يك بار كه شهید با چند برادر قرار بود بروند، آماده­ ی جبهه رفتن بود، مادر آن دو سر مي رسد و شروع مي کند به گریه و زاری و از پسرانش مي خواهد که یکی از آن ها برگردد و به جبهه نرود. برادر کوچکتر راضی مي شود كه برگردد.

وقتي شهید دهقانی از تصميم او مطمئن مي شود، مقداری پول به او مي دهد و مي گويد: دیروز چند تا دکمه دست پسرم ديدم. متوجه شدم از فلان مغازه­ ی خیاطي برداشته. این پول را ببر و به صاحب مغازه بده و از او حلالیت بخواه.

او نماز جماعت و نماز شب را دوست داشت و قرائت قرآن و زيارت عاشورای هرروزه اش ترک نمی شد. او بود كه خواندن دعای سلامتی امام زمان^(عج) را در مسجد شروع کرد. به برگزاري دعاي توسّل و كميل اهمّیّت می داد، حتي در برف و باران. در هيئت روستا مداح اهل بيت بود. به مطالعه­ ی كتاب هاي مذهبي، به خصوص کتاب های شهید دستغیب علاقه داشت. بیشتر روزهای دوشنبه و پنج شنبه را روزه می گرفت. در ساخت بناي اوليه پايگاه بسيج مالك اشتر روستاي كاغذي نقش زيادي داشت و در جمع آوري كمك هاي مردمي در روستا فعال بود. به فقیران کمک می کرد و در ايجاد وحدت و يكپارچگي بين مردم روستا از هیچ تلاشی دریغ نداشت.

او به دليل كار كشاورزي بیشتر در فصل زمستان و پاییز، داوطلبانه به جبهه ها می رفت. شهید دهقانی در 30 سالگی و در تاریخ 1367/3/23 در عملیّات بیت المقدّس7، فرمانده­ ی دسته یکی از گروهان ها بود كه در منطقه­ ی شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سینه به مقام عالی شهادت نائل آمد. 10 روز پس از شهادت پدر، پسر سوّم شهید نیز متولّد شد. شهيد گفته بود اگر فرزندم دختر بود اسمش را بتول و اگر پسر بود؛ رسول بگذاريد.