ابوالفضل کجائی در 25 اسفند 1359 هجری شمسی دیده به عرصه وجود باز کرد، ابوالفضل فرزند حاج محمود و پسر آخرین پدر بود او در سه سالگی در بالای بام خانه­شان اذان می­گفت و همیشه عاشق مسجد بود تا اینکه به دوران مدرسه نزدیک شد و او را در مدرسه شهید جندقیان اسم نوشته و او راهی مدرسه شد. تکالیفش را بعد از مدرسه انجام می­داد و به سوی مسجد روانه بود و در مسجد تکبیر می­گفت و مردم او را تشویق می­کردند، بعداً او وارد مدرسۀ راهنمایی شد. سه سال را تمام کرد. و دبیرستان را ترک تحصیل کرد و بعد دوشادوش پدرش به کشاورزی مشغول شد و به قنائی می­رفت، کم­کم با پول قنائی، پدرش برای او یک موتور خرید ولی دوران نوجوانی زود تمام شد و در 22 اردیبهشت 1379 دفترچه خدمت سربازی خود را دریافت کرد .

آموزش نظامی خود را در توپخانه 44 اصفهان گذراند و بعد او را به لشکر پیاده خرم­آباد انتقال دادند و بعد از اینکه 3 ماهی در آنجا ماند او را به دهلران بردند بعد از مرگ پدرش رفتن به منطقه برایش سخت بود. یک مادر و سه خواهری که در خانه داشت 3 روز مانده به سال تحویل 1380 او از منطقه به خانه بازگشت و چون در منطقه به او تشویقی داده بودند 15 روز مرخصی داشت، در این مدت کارهای زیادی انجام داد، چون که محرم بود، علامات هیئت را باز کرد و بزرگتر کرد بر آن آویزهای زیبا وصل نمود، در محرم در تمام مجالس شرکت می­کرد، ابوالفضل در همۀ مجالس فرهنگی شرکت داشت اولین فعالیت خود را در مجمع فرهنگی میثاق نور بیدگل شروع کرد و هر شب جمعه قرائت و هر روز جمعه دعای ندبه را فراموش نمی­کرد.

هرگاه از سفر باز می­گشت با عشق اینکه به قرائت می­رود و رفقا را می­بیند و دیداری تازه می­کند خوشحال بود. فعالیت وی در هیأت فاطمیه محلۀ توی ده فراموش نشدنی است، علمدار هیأت بود و همانند همنامش ابوالفضل عاشق امام حسین(ع) بود و همانند او مظلومانه به شهادت رسید او در 29 اردیبهشت 1380 در منطقه دهلران به درجه شهادت نایل گشت و لبیک حق را اجابت نمود . یادش گرامی باد