احمد علي نعمتی آرانی دوّم فروردين 1346 در آران چشم به جهان گشود. آنچه از دوران خردسالي و كودكي اين عزيز مي توان گفت اين است كه، او فردي متين و آرام بوده در سختي هاي زندگي صبور بـود و همـراه خـانـواده زحمت مي كشيد و براي پدر و مادر خود احترام خاصي قائل بود و سعي مي كرد از فرمان آنان سرپيچي نكند.

در هفت سالگي به مدرسه بونصر شيباني (نوذريان كنوني) رفت و تا پنجم ابتدايي را در آن جا گذراند و طبق گواهي نامه از وزارت آموزش و پرورش در تاريخ 1357، تحصيلات مقدماتي را به اتمام رساند.

اوائل انقلاب، در دوران كودكي به سر مي برد، ولي با توجه به فرمان حضرت امام در راهپيمايي ها عليه رژيم شاهنشاهي شركت مي نمود.

وي بعد از اتمام تحصيلات ابتدايي، به كارهايي چون بنايي، نانوايي و قالي بافي پرداخت؛ قبل از اين كه به خدمت نظام وظيفه در آيد به جبهه هاي حق عليه باطل رفت و بعد از مدتّي با اصرار زياد به پدر و مادر خود، از آنها خواهش كرد اجازه دهند تا چند ماه زودتر به خدمت سربازي برود. در شهريور 1365 لباس مقدس سربازي را بر تن كرد و آموزش نظامي را در تربت حيدريه (استان خراسان) گذراند و بعد از سه ماه به مناطق جنگي غرب كشور، جبهة سومار، ميمك و مهران اعزام شد. در طول 27 ماه خدمت، سه بار از ناحية پا مجروح شد و با بهبودي نسبي دوباره راهي جبهه گرديد.

احمد علي داراي اخلاقي خوب و پسنديده بود به گونه اي كه همة فاميل از او راضي بودند و سعي مي كرد هر كاري از دستش بر مي آيد براي كمك به دوستان و آشنايان ان جام دهد و بچه ها را دوست داشت و بچه ها نيز او را دوست داشتند.

احمد علي در حالي كه 21 روز از خدمت سربازي اش باقي مانده بود، در روز پذيرش قطعنامه از سوي ايران در تاريخ 21/4/1367 در منطقه ابوغريب، 5 كيلومتري خاك عراق، با عملياتي كه از سوي عراق انجام شد،(تيپ 40 سراب) كلاً وارد درگيري شد و به شهادت رسید و پیکر مطهرش مفقود گشت.

روحش شاد و يادش گرامي و راهش مستدام باد