یادی از شهید مخلص و بی ادعا احمد در مسجدی

روحیات عجیبی داشت. هرگز وقتش به بطالت نمی گذشت. حتی شبها که بیکار می شد به محضر روحانیون می رفت و با مسائل دینی آشنا می شد ودوست داشت رفقایش هم با معنویت دین آشناشوند. در زمان دفاع مقدس پس از طی دوره طاقت فرسای آمادگی رزم به جبهه رفت. یک روز دیدم با عصا لنگان لنگان درکنار خیابان راه می رود. متوجه شدم از ناحیه هردوپا مجروح شده است. گفتم چرا به خانواده ات خبر ندادی؟ گفت:«چیز مهمی نبود.» یک شب قبل از عملیات کربلای 10 همراه گردان به منطقه رفت. اوتخریب چی گردان امام حسین(ع) از لشکر 8نجف اشرف بود. یک شبانه روز را زیر پای عراقی ها در پایین ارتفاعات بالامبو بدون اطلاع دشمن بسر بردند. شب بسیار سردی بود. با اینکه خودش از نظر جسمی ضعیف بود متوجه شد یکی از همرزمانش اورکت ندارد. اورکت خود را به او داد وتاصبح سرماراتحمل کرد. شب عملیات ماموریتش رابه خوبی انجام داد. احمددرمسحدی صبح عملیات درحالی که از ارتفاعات بالامبو به طرف حلبچه درحرکت بود با تیر دوشکای تانک دشمن به دیدارمعبودش شتافت. (همرزم شهید)