اکبر در تاریخ 1345/9/4 در آران و در خانواده ای مذهبی بدنیا آمد و پس از گذراندن دوران ابتدایی و سال اول و دوم راهنمایی، جنگ به ایران تحمیل شد. اکبر در آن موقع فقط 14 سال داشت.او از کودکی به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله حسین (ع) علاقه خاصی داشت و همیشه زیر پرچم کودک 6 ماهه امام حسین (ع) حضرت علی اصغر خدمت می کرد و با دستان کوچک مردانه اش در عزای حسین(ع) بر سر و سینه می کوبید. پدرش می گوید: ” اکبر در سن 14 سالگی تصمیم برای رفتن به جبهه گرفت . روزی به خانه آمد و به مادرش گفت که می خواهم برای جبهه نام نویسی کنم ، مادر به او گفت : تو هنوز به آن اندازه نرسیده ای که به جبهه بروی اما او گفت : نه من هم باید به جبهه بروم، بالاخره شناسنامه اش را برداشت و به بسیج رفت مسئول بسیج به او گفته بود چون کم سن هستی نمی توانی اعزام شوی. اکبر ناامید به خانه بازگشت و گفت ، اینجا هم شانس نیاورده ام ، مسئول بسیج گفت که نمی توانی به جبهه بروی”. اما فکر جبهه رفتن او را آرام نمی گذاشت و از هیچ راهی هم دریغ نکرد .بالاخره روزی به مادرش گفت : حالا که اینطور شد خودم سنم را زیاد می کنم لذا شناسنامه اش را دستکاری کرد و به بسیج رفت، مسئول بسیج که این زبردستی اکبر را می بیند تبسمی می کند و می گوید: مردم بابت کم کردن سنشان کلی پول خرج می کنند ولی تو به این راحتی سنت را زیاد می کنی؟ ولی خوب به قیافه ات می خورت که یک رزمنده خوبی باشی.

اکبر 6 مرتبه به جبهه رفت و در هر مرتبه ای که می رفت و بر می گشت، متوجه اخلاق و رفتارهای خاصی او می شدند یکی از دوستانش می گوید ایشان واقعاً در جنگ پایدار بود اکبر در عملیات خیبر آرپی چی زن بودکه در آن هنگام یکی از رزمندگان مجروح می شود و جاده عقبه را نمی داند و از اکبر می خواهد همراهش به عقب برگردد،ولی اکبر راه را به او نشان می دهد و خودش مردانه در مقابل دشمن می ایستد و در همان عملیات مفقودالجسد می شود. اخلاق و برخوردش بسیار جذاب و همیشه تبسم و لبخند بر لب داشت و به بچه ها روحیه می داد و شوخی می کرد و در سلام کردن پیشی می گرفت . بالاخره مادر و پدر اکبر بعد از 10 سال چشم انتظاری ، با جسم بی نشان فرزند برومندشان که توسط گروه تفحص با پلاک شناسایی شده بود دیدار کردند و او را در گلزار شهدای امامزاده هلال ابن علی (ع) دفن کردند .

روحش شاد ویادش گرامی باد.