بسم رب الشهدا و الصدیقن

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون.

(قرآن مجید)

گمان مبرید آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده اند، بلکه آنان زنده هستند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند.

به نام خدا، پاسدار حرمت خون شهیدان، به نام او که هرچه دارم از او دارم، خدایا تو را سپاس می گویم که به من سعادت دادی تا در جبهه شرکت کنم. خدایا، من تو را تنها خدای یکتا می دانم و عقیده دارم که پیامبران از آدم تا حضرت خاتم از جانب تو آمده اند و عقیده دارم که امامان معصوم، خلیفة تو در روی زمین بوده و هستند. خدایا به سویت می آیم با دستی خالی و از تو امید بخشش دارم.

و اما چند جمله ای با پدر و مادرم: پدر و مادر مهربانم، فدای تان شوم. من دلم می خواست که در کنارتان باشم و به شماها کمک کنم و عصای پیری تان باشم. ولی مسئلة جنگ پیش آمد و من به عنوان یک فرد مسلمان احساس وظیفه کردم و راهی جبهه شدم و اگر در ین راه به شهادت رسیدم از شما می خواهم که از من بگذرید و مرا حلال کنید

وصیتم به برادرم: از تو می خواهم که در راه خدا باشی و در خط امام باشی که خط امام راه ابا عبدالله الحسین^(ع) است.

وصیتم به خواهرانم: از شما می خواهم که شماها چون خواهران امام حسین^(ع) مقاوم و استوار باشید. شاید دل تا می خواست که در عروسی من شرکت کنید. ولی عروسی من در سنگر و و عروس من اسلحة من و حجلة من قتلگاه من است. خواهرانم از شما می خواهم که حجاب تان را رعایت کنید.

و دیگر از دوستان و آشنایان می خواهم که اگر از من ناراحتی دیده اید مرا ببخشید و حلال کنید. تا خدا هم از من بگذرد. به امید پیروزی اسلام بر کفر جهانی.

درود بر خمینی، سلام بر شهیدان، مرگ بر آمریکا. دیدارمان در دنیای جاوید. خداحافظ. بنابر وظیفة شرعی چند جملة فوق را به عنوان وصیت نامه نوشتم.

سیدعباس پردل

ضمناً یادتان نرود که من امانتی بودم از طرف خدا به دست شما، خوشحال باشید که این امانت را به نحو احسن به صاحبش رد کردید.

اجرکم من الله

والسلام

فرزند شما سیدعباس پردل