علی حامدآبادی بیدگلی در یکم فروردین ماه سال 1341 در خانواده ای مستضعف و متعهد در بیدگل، دیده به جهان گشود. از آن جا که خانواده اش ارادت خاصی به ائمه^(ع) داشتند، نام او را علی نهادند. علی از دوران کودکی گاه گاهی به همراه پدرش به صحرا می رفت تا این که کشاورزی را ياد گرفت و در همان دوران خردسالی به طور جدي مشغول کار و خدمت به پدر و مادر شد. از آن جایی که فقر اقتصادی بر خانواده چیره شده بود، علی نتوانست در مدرسه ثبت نام کند و تا ده سالگی در مزرعه کار می کرد. با وجود مشكلات مالي، دل پدر علی طاقت نیاورد و برای جامه­ ی عمل پوشاندن به حدیث «اطلبوا العلم فریضه علی کل مسلم» علی را در يك مدرسه­ ی شبانه ثبت نام کرد تا او در کنار کار و تلاش، علم و دانش را نیز بياموزد. علی با آن که تمام روز کار می کرد توانست در طی سه سال، مدرک پایان تحصیلات ابتدایی اش را بگيرد.

همانطور که جسم علي كم كم رشد می کرد، روحش نیز پرورش می یافت تا جایی که بهترین و شایسته ترین اخلاق را در خانه داشت و نسبت به پدر و مادرش احترام خاصی قائل بود و هیچ گاه باعث ناراحتی آن­ها نمی شد. علی ديگر بزرگ شده بود و وضعيت مالي خانواده را درک مي­کرد، بنابراين بیشتر کار می کرد. او به جز کشاورزی به کارهای قالی بافی و بنایی نیز مشغول شد.

هنگامی که 16 سالگی را پشت سر می گذاشت، جرقه های انقلاب اسلامی زده شد. در اين اوضاع، علی نیز علاقه داشت تا در راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت کند. او عشق فراواني به امام خمینی^(ره) داشت تا حدی که در اکثر نامه هایش اين جمله تكرار مي شد: امام را دعا کنید.

از اين پس هدف علی از زندگی، خدمت کردن به جامعه­ ی اسلامی بود و تلاش مي كرد تا سربار دیگران نباشد. او در سال 1358 تشکیل خانواده داد و اميد داشت بتواند فرزندانی تربیت کند و تحویل اجتماع دهد تا مانند خودش به جامعه خدمت کنند. هم اکنون دو یادگار به نام های عبّاس و زهره از او به جا مانده که ان شاء الله بتوانند ادامه دهنده­ ی راه پدر باشند.

علی در آذرماه 1360 راهی خدمت مقدّس سربازی شد و پس از اتمام دور­ه­ی آموزشی در تهران، به زاهدان رفت و پس از یک ماه، داوطلبانه به جبهه اعزام شد. علي حامدآبادي بیدگلی همیشه در خطِّ مقدم جبهه حاضر بود تا جایی که در سه عملیّات مهم و سرنوشت ساز فتح المبین، بیت المقدّس(آزادی سازي خرمشهر) وعملیّات رمضان حضور داشت. او در عملیّات رمضان آن چنان مردانه جنگید که از طرف فرمانده­ی خود تشویق شد. اين شهيد عزيز پس از آن همه فعالیّت، سرانجام در جبهه ­ی کوشک و در روز 28 مرداد 1361 بر اثر اصابت گلوله­ ی کالیبر50 به دست چپ و سپس به قلبش، به فيض عظماي شهادت نائل شد.