حسینعلی چهاردهم فروردین ماه 1338/1/1 در بیدگل در خانواده با ایمان و زحمتکش دیده به جهان گشود و از آنجائی که خانواده­اش ارادت خاصی به ائمه هدی داشتند نامش را حسینعلی گذاشتند شهید در دوران طفولیتش همچون کودکان دیگر بازی و سرگرمی روزها را پشت سر می­گذاشت تا این که روز به روز به کمال می­رسید، از آنجا که خانواده­اش از نظر مالی در سطح پائین قرار داشتند نتوانستند ایشان را به مدرسه بفرستند به همراه پدرش به صحرا می­رفت و در مزرعه کار می­کرد علاوه بر این بعضی اوقات را به قالی بافی مشغول بود، روزها می­گذشت تا این که به رشد کافی رسید آنگاه به کارگری بنائی پرداخت تا این که استادی ماهر و زبردست شد از اهداف حسینعلی در این زمینه این بود که بتواند نیازهای جامعه­اش را تا حد توانائی بر طرف نماید حسینعلی دارای اخلاقی نیکو و پسندیده بود و می­توان گفت نمونه­ترین و بارزترین اخلاق را در خانواده­اش داشت همیشه قانع بود و دیگران را بدین خصوصیت دعـوت می­نمـود. در مجالس مذهبی و دینی شرکت می­کرد تا این که انقلاب اسلامی ایران پدیدار گشت ضمن کارکردن از جریانات مربوط به کشور و انقلاب از طرق مختلف آگاهی کسب می­نمود و در این زمینه به سهم خود فعالیت شایسته­ای داشت. راهپیمائی­ها شرکت فعالانه داشت در این هنگام از طرف رژیم منفور مشمولین متولد 1338 را به خدمت زیر پرچم احضار کردند اما از آنجا که امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی می­فرمودند: سربازان به خدمت نروند حسینعلی به فرمان امامش لبیک گفت و به خدمت حاضر نشد در عوض به فعالیتش بیش از پیش ادامه داد. سرانجام انقلاب اسلامی در 22 بهمن به پیروزی نهائی­اش رسید حسینعلی بعد از انقلاب روزها کار کرد و از آنجا که علاقه زیادی به دانش پیدا کرده بود شب­ها به کلاس­های شبانه نهضت سواد آموزی می­رفت. ایشان در آبان ماه سال 58 با زوجه متقی و مؤمنه­ای ازدواج نمود تا آنگاه که در تاریخ 58/10/1 مشمولین متولدین 38 را به خدمت مقدس سربازی خواستند او با کمال میل پذیرفت و از کاشانه خود به مقصد خدمت نمودن به جامعه و حفاظت از اسلام هجرت نمود. آموزش نظامی را در پادگان سیرجان ( در نیروی دریائی ) با موفقیت گذراند و در همان جا مشغول به خدمت شد نیمی از خدمتش را نگذرانده بود که بعثیان کفر پیشه به نوکری آمریکا جنگ را بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل نمودند. شهید علاقه زیادی پیدا کرد که به جبهه برود تا این که شاید بتواند بیشتر به اسلام خدمت نماید و برای آخرین بار، در دی ماه 1359 که با خانواده­اش خـداحافظی می­کرد به آنها گفت اگر برنگشتم نگران نشوید افتخار کنید که چنین فرزندی در راه خدا قربانی نموده­اید و مرا حلال کنید و از تقصیراتم بگذرید ایشان با دلی شاد و معشوق به امام از آغوش گرم خانواده راهی میدان نبرد حق علیه باطل شد پس از پانزده روز تلاش و کوشش بی دریغ در ظهر 13 اسفند 1359 در سـرزمیـن گـرم خونین شهـر وضـو سـاخـت و نـدای هل من ناصراً ینصرونی حسین زمان خمینی عزیز را لبیک گفت.

روحش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد