ماشاءاللّه راحمى سال 1334 در خانواده‏اى مذهبى در نوش ‏آباد چشم به جهان گشود. تربيت اسلامى، روحيه قرآنى و محيطى سالم و مذهبى از او جوانى ساخت كه در طول زندگى پربارش مايه خير و بركت و ترويج احكام نورانى قرآن شد.

او سال 56 همزمان با اوج‏گيرى اعتراضات مردمى عليه رژيم طاغوت وارد دانشگاه كاشان شد و با شركت در فعاليتهاى دانشجوئى عليه حكومت پهلوى فصل جديدى را در زندگى خود آغاز كرد.

رودرروئى با مزدوران شاه، تنبيه رئيس وقت خودفروخته دانشگاه، برپائى تظاهرات در بازار كاشان، پخش اعلاميه، نوار و عكسهاى حضرت امام (ره) و بيدارى مردم نسبت به جنايات شاه از او چهره‏اى محبوب ساخته بود تا جائى كه مأموران رژيم اقدام به دستگيرى و بازداشت وى نمودند. روح خداجوى ماشاءاللّه پس از پيروزى انقلاب اسلامى، شوق خدمت را در او زيادتر كرد. عزيمت به ايرانشهر، خدمت در كميته مركزى انقلاب اسلامى در تهران، زدودن فرهنگ خفت‏بار شاهنشاهى و سركشى به روستاها نمونه‏ هايى از فعاليتهاى اجتماعى او بود. پس از تجاوز رژيم بعث عراق به ميهن اسلامى بارها قصد عزيمت به جبهه‏ ها را كرد. اما بدليل حساسيت كار و ممانعت مسئولين موفق به اعزام نشد سرانجام پس از پافشارى زياد در همان ماههاى اول دفاع مقدس به خيل مشتاقان لقاءاللّه پيوست و در جبهه ذوالفقاريه آبادان كه يكى از نزديكترين خطوط درگيرى با دشمن بود به خدمت مشغول شد. رشادتهاى او در درگيرى با دشمن، انتقال پيكرهاى پاك شهدا به خارج از معركه درگيرى، تقويت روحيه همرزمان همراه با برگزارى جلسات قرائت قرآن، احكام و نماز جماعت، ايجاد موانع در برابر هجوم شبانه دشمن و ده ‏ها جانفشانى ديگر در خطوط مقدم جبهه باعث شد تا عاقبت در تاريخ 59/12/19 با آغوشى باز به ديدار معبودش بشتابد و درحاليكه زير لب شهادتين را زمزمه مى‏كرد با گفتن اين جمله كه (اكنون ملائكه را مى‏بينم) به شهادت رسيد.

روحش شاد، يادش گرامى و راهش مستدام باد.