علی عبّاس رزاق زاده در اوّل فروردین ماه 1343در بیدگل به دنیا آمد. در سن هفت سالگی وارد دبستان سلیمان صباحی شدند و هر سال را با نمرات بالا و با موفّقیّت پشت سر گذاشت. وی یکی از دروازه بانان بسیار خوب منطقه­ ی بیدگل در تیم افسر بود. ایشان برای تمرینات فوتبال مدتی به تهران می رفت و چندین بار با این تیم در مسابقات شرکت کرده و قهرمان شده بود. همین طور در زمینه­ ی شعر و داستان نویسی هم فعالیّت داشت.هرچند در سال 1357، پانزده سال بیشتر نداشت، امّا فعالیّت های زیادی در مبارزه با رژیم شاهنشاهی داشت و در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت می کرد. در یکی از راهپیمایی ها علی عبّاس و چند تن از دوستانش مورد تعقیب مأموران قرار گرفته و به خانه زنی پناه می برند تا اوضاع آرام شود. آن زن به آنان آب و غذا داده بود و حتی کفش های آن ها را که هنگام فرار از پایشان درآمده بود از کوچه جمع کرده و برای آن ها آورده بود.پس از پیروزی انقلاب، جوانان برای پاسداری از انقلاب در محل شب ها نگهبانی می دادند و علی عبّاس با وجود کمی سن در این کار شرکت می کرد.هنگامی که جنگ تحمیلی آغاز شد، با وجود این که در حال تحصیل بود با سه تن از دوستانش در خرم آباد آموزش دید این سه دوست از طرف جهادسازندگی کاشان به جبهه اعزام شدند و به سنندج و اهواز رفتند و به گروه های ضربت شهید چمران پیوستند. در سال اول جنگ به مدّت پنج ماه ( یا به مدّت 13 ماه) به شکل داوطلبانه در جبهه های جنگ بودند. در یکی از عملیات های چریکی علی عباس به همراه 14 نفر در محاصره آب قرار گرفتند و به دلیل این که آب و غذا نمی رسید، چندین روز از آب و غذای آلوده استفاده کردند و به همین دلیل به بیماری گال مبتلا شدند. بعد از نجات از محاصره، به بیمارستان میانکوه اهواز منتقل شدند. دو هفته بدون این که به خانواده اطلاع بدهند در آن جا بستری بودند. علی عباس بعد از بازگشت مدتی به جبهه نرفت و به تحصیلات خود در دبیرستان ادامه داد.

مجدداً در سال 1360 در عملیّات آزادسازی شهر بستان (عملیات طریق القدّس) شرکت داشت. این شهید سرافراز، دوسال خدمت سربازی خود را در ارومیه گذراند و در کتابخانه پادگان فعالیّت زیادی کرد و هم چنین در سربازی به آموزش و قرائت قرآن مشغول بود. او چندین بار در مسابقات قرآنی شرکت کرد و رتبه آورد. علی عبّاس در پایان خدمت سربازی به سرطان مبتلا شد ولی بعد از چندین ماه درمان و با خوابی که مادرش دید، با عنایت امام هشتم امام علی بن موسی الرضا^(ع) بهبود یافت و از بستر بیماری برخاست.علی استعداد زیادی در ساختن وسایل جنگی داشت. او یک راکت جنگی ساخته بود که سه کیلومتر برد داشت، همچنین در حال ساختن هواپیمای دوموتوره بود که دوباره به جبهه رفت. هرچند در زمان اعزام، بیماری اش کاملاً بهبود نیافته بود ولی دلیل رفتنش خوابی بود که آن را برای هیچ کس تعریف نکرد.هنگامی که پدرعلّت رفتنش را پرسید، علی عباس جواب داد: من خوابی دیده ام که حتماً باید بروم. می خواهم از بچه ها کار یاد بگیرم. شهید بسیار خوش رو و خوش اخلاق، مردم دار و متواضع بود و از تکبّر و خودنمایی دوری می کرد. تا جایی که وقتی می خواست به جبهه برود یا از جبهه برگردد با لباس معمولی رفت و آمد می کرد تا کسی متوجه جبهه رفتن او نشود. علی عباس حتی به خانواده خود اجازه نمی داد برای بدرقه اش تا سر کوچه بروند.علی عبّاس رزاق زاده برای شرکت در عملیّات کربلای5 به جبهه رفت و بعد از 33 روز حضور در منطقه­ ی عملیاتی شلمچه، در بیستم اسفند 65 هنگامی که برای نماز مغرب و عشا وضو گرفته بود با اصابت ترکش خمپاره به فیض عظیم شهادت نائل شد.