ماشاالله احمدآبادی در اول مهرماه 1335 در خانواده ای مذهبی و عاشق ائمه اطهار^(ع) متولد شد. کمک به پدر در کار کشاورزی او را از ادامه تحصیل بازداشت. در سن 20 سالگی ازدواج کرد که ثمره این ازدواج دو پسر است.

با شروع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی^(ره) در راهپیمایی ها شرکت می کرد تا با حضور خود مشت محکمی بر دهان منحوس عمال پهلوی بکوبد. او علاقه زیادی به شرکت در مراسم و مجالس مذهبی مثل دعای کمیل، ندبه و عزاداری های امام حسين^(ع) داشت. چهرة همواره خندان و زيباي او زینب بخش اخلاق مهربان و موقرش بود.

برای اولین بار در سال 1361 به عنوان نیروی پیاده به منطقه عملیاتی رمضان اعزام شد و در همان سال در عملیات والفجر مقدماتی حضور پیدا کرد و سقای رزمندگان بود. علاقة فراوانش به سقا بودن در جبهه های نبرد حق علیه باطل بین دوستان و همرزمانش زبانزد بود. در عملیات والفجر4 در منطقه مریوان نیز کار سقایی را ادامه داد.

در عملیات خیبر، راننده آمبولانس بهداری بود که در جزیره مجنون مجروح و در بیمارستان بستری شد. پس از بهبودی، در سال 1363 از طریق هلال احمر به جبهه اعزام شد و پس از دو ماه حضور در مناطق عملیاتی و تسویه حساب با هلال احمر، توانست از طریق بسیج به منطقه عملیاتی بدر اعزام شود و در این عملیات نیز شرکت کند. بعد از آن توفیق حضور در عملیات والفجر8 را کسب کرد و در فتح شهر فاو فعالانه شرکت داشت.

در تیرماه سال 1365 از طرف جهاد سازندگی به جبهه اعزام شد و مدتی در جزیره مجنون خدمت کرد.

برای آخرین بار در قالب سپاه بزرگ صد هزار نفری محمدرسول الله^(ص) به جبهه اعزام و در واحد موتوری لشکر8 نجف اشرف مشغول خدمت شد. او توانست در عملیات کربلای 5، در منطقه شلمچه نیز سقای رزمندگان باشد، تا این که پس از چندین مرتبه آبرسانی، در تاریخ 65/11/20 بر اثر اصابت ترکش گلوله های دشمن بعثی به فیض شهادت نایل آمد.