ابوالفضل ستّاري در تاريخ 1349/10/13 در خانواده اي مذهبي و مستضعف متولّد شد. از همان عنفوان كودكي فردي ملايم، خوش خلق و خوش رفتار بود تا اين كه در سال 1355/7/1 وارد دبستان شد. دوران ابتدايي را در دبستان شهيد غفوره سپري كرد و در سال 1361/7/1 به مدرسه ي شهيد مطهري پا نهاد .

در همين سال ها بود كه قرآن را با صوت و لحني بسيار شيوا فرا گرفت و به قرائت قرآن و دعاي ندبه علاقة وافري داشت و حتماً هم شركت مي كرد .

در قرائت قرآن محلّة سرمحلّه زماني كه شهيد ابوالفضل ستّاري شروع به تلاوت قرآن مي كرد ، جلسه را سكوت محض فرا مي گرفت و در پايان تلاوت ، صداي احسنت همة قاريان او را مورد تشويق قرار مي داد.

آن زمان ها حافظ قرآن نبود و هركس قاري قرآن بود ، در مسابقات شركت مي كرد. او در مسابقات قاريان قرآن اصفهان هم شركت كرده بود و از آن جا نیز لوح تقدير گرفت. عكسي كه در حال تلاوت قرآن در مدرسة مطهري از او گرفته شده ، به يادگار مانده است.

او پس از دوران راهنمايي در سال 1364 به هنرستان علامه طباطبايي رفت. در فروردين ماه سال 1367 به جبهه هاي غرب كشور پا نهاد پس از يك ماه از غرب كشور برگشت.

ابوالفضل ستّاري فردي قانع بود و حساب همه چيز را در خانواده مي كرد و با هر كمبودي مي ساخت . اگر نيازي هم از نظر مادّي داشت ، زود به زود به زبان جاري نمي كرد . براي مثال اگر از نظر وضع ظاهري لباس كمبود داشت به خانواده ابراز نمي كرد . به طوري كه گاهي مادرش به او مي گفت چرا نمي گويي چيزي مي خواهم. او مخارجش را هم بيشتر از راه قاليبافي تأمين مي كرد.

ابوالفضل پس از مدّت اندكي كه در لشكر يك سري آموزش هاي لازم را كسب نمود ، به خطّ مقدّم جبهة شلمچه اعزام شد و در حالي كه عراق به خطوط مقدّم شلمچه پاتك كرده بود ، شهيد ابوالفضل ستاري از ناحيه ران راست و دست راست به شدت مجروح شده بود.

به گفته دو تن از همرزمانش حاج حسين ذرّتي و محمّد دهقاني ، آن ها شهيد را داخل پتو گذاشتند و حدود 500 متري هم به عقب آورديم ولي چون شدّت آتش دشمن بسيار سنگين و هوا هم گرم بود آن ها نتوانستند شهيد را به عقب بياورند.

با تحقيقاتي كه از همرزمان شهيد شد و در محوري كه پيكر پاكش مانده بود پس از مدّت كوتاهي عملياتي را ايران در شلمچه به نام بيت المقدّس 7 آغاز كرد. با این حال جنازه وي پيدا نشد تا اين كه در تاريخ 1378/5/15 توسط بنیاد شهید پیکر مطهرش را به خانواده اش دادند .

پيكر پاك و مطهر شهید در بعد از ظهر روز 1378/5/19تشييع و به گلزار شهداي امام زاده محمّدهلال بن علي برده و به خاك سپرده شد .

روحش شاد و راهش پررهرو باد !