ابوالفضل سعدآبادی در اوّل دی ماه 1344 در خانواده اي مذهبي و دوستدار اهل بيت عصمت و طهارت و آشنا با قرآن و حدیث در آران متولّد شد. ابوالفضل در كودكي، همراه پدرش در نماز جماعت مسجد و جلسات عزاداري اباعبدالله^(ع) شركت مي كرد و با این که سنش کم بود، در عزاي سالار شهيدان اشك مي ريخت.

ابوالفضل با هوش و ذكاوت سرشار خود، قرآن را قبل از دبستان فراگرفت و با صوت و لحن بسيار زيبا تلاوت مي كرد. او از پنج سالگی اذان گوی مسجد بود.

در سال 1351 به محيط علم و دانش قدم گذاشت و در مدرسه­ ی شهيد نوذريان مشغول به تحصيل شد. او در كنار دروس مدرسه هرچه بيشتر قرآن را فرا می گرفت و حفظ مي کرد. همچنین، در مسابقات قرآني شركت کرده و ممتاز می شد.

13 سالگی ابوالفضل مصادف بود با اوج گیری انقلاب اسلامی با این حال او با شركت در مجالس و كمك به برپايي مراسم مذهبي و مخالفت خود را با رژیم پهلوي نشان مي داد. او همچنین در تظاهرات شركت مي كرد و با نوشتن شعار علیه رژیم شاه بر روي ديوارهاي كوچه و خيابان و پخش پوسترهاي حضرت امام^(ره)، علاقه­ ی وافر خود را به امام و انقلاب اسلامي نشان مي داد.

وقتی جنگ تحميلي شروع شد، او ديگر سر از پا نمي شناخت و بسيار مصمّم بود كه در جنگ شركت کند. در عین حال در پايگاه هاي بسيج، شركت فعالي داشت.

در سال 1361 در حالي كه 17ساله بود، با اصرار و پافشاري خودش به آموزش نظامي رفت و پس از گذراندن يك دوره­ ی 45 روزه، راهي كردستان شد و چندين ماه در آن منطقه فعالیّت کرد. ابوالفضل پس از بازگشت از كردستان بدون احساس خستگی، بلافاصله راهي جبهه هاي جنوب شد. او در سال های دفاع مقدّس به طور متناوب به جبهه می رفت و در چندين عمليّات از جمله محرم، والفجر، كربلاي4 و 5 شركت داشت. او علاوه بر مسئولیّت های رزمی، در جبهه ها به مداحي اهل بيت عصمت و طهارت نیز مي پرداخت.

ابوالفضل از اواخر سال 1364 به مدّت يك سال به عنوان «سنگرساز بي سنگر» در جهاد خدمت كرد. همت، تلاش، فداكاري و شجاعت او در اين مدت زبانزد دیگر جهادگران بود. سپس در بهمن ماه 1365 به همراه گردان امام محمّد باقر^(ع) برای شركت در عمليات كربلاي5 راهي جبهه هاي جنوب شد. روح بزرگ این شهید عزيز که تاب تحمل جسم خاكي اش را نداشت، سرانجام در تاريخ 7/ 12/ 1365 به تقدیر الهی گردن نهاد و به سوي معبود پرواز کرد.