خسرو تاریخ 1344/1/1 در خانواده­ای متوسط بدنیا آمد در همان اوان کودکی تحت تربیت اسلامی پدر و مادر و سایر اعضای خانواده قرار گرفت. در سن شش سالگی جهت فراگیری دروس ابتدائی در مدرسه شهید چمران (شاه عباس سابق) ثبت نام و مشغول درس خواندن شد. اتمام دوره ابتدائی او همزمان با شکل گیری انقلاب اسلامیان بود یعنی درسـت هنـگامی که او دوره ابتـدائی را تمام کرده و می­خواست به راهنمائی برود شعله­ های انقلاب زبانه می­کشید و هر روز مردم ایران در اقصی نقاط وطن اسلامیمان با ایجاد گروه­هائی جهت راهپیمائی، عدم رضایت خود را از رژیم منفور شاه اعلام می­داشتند. خسرو نیز همانند سایر افراد کشور دوشادوش مردم در تظاهرات شرکت می­کرد.

بعد از پیروزی انقلاب باز جهت ادامه تحصیل به مدرسه راهنمائی شهید خدمتی رفته و ثبت نام نمود. مدت دو سال تا دوم راهنمائی در مدرسه فوق درس خواند و بعد به دلائلی ترک تحصیل نمود و به قالیبافی مشغول گشت. پس از چندی به بنائی رفته و از این طریق به خانواده خویش کمک می نمود. زندگی وی به همین منوال می­گذشت تا اینکه در سال 1359، در سی و یک شهریور ماه جنگ تحمیلی کفر و اسلام در لباس جنگ عراق با ایران آغاز گشت و بعد از مدتی فرمان امام عزیزمان مبنی بر تشکیل ارتش بیست میلیونی صادر گشت و بدنبال آن آموزش مردم ازسوی بسیج شروع گردید. شهید عزیزمان با اینکه هنوز سنی نداشت به خاطر عشق به دفاع از میهن و احساس مسئولیت در این آموزش­ها شـرکت می­کرد. در سال 61 وی دوره آموزش عمومی و مقاومت را طی کرده و به پایگاه شهید چمران راه یافت.

از جمله کارهای قابل تحسین او این بود که وی هر وقت به مرخصی می­آمد با وجود خستگی ناشی از خدمت باید استراحت نماید ولی شب­های پنجشنبه به پایگاه می­رفت و نگهبانی می­داد.

شهید عزیزمان طبق مقررات نظامی ارتش گاهی با سایر همرزمان خود جهت انجام مأموریت به جزیره مجنون و خط مقدم عازم گشته و بدین ترتیب به حرف خود که جنگ با دشمنان اسلام و این آب و خاک بود جامه عمل می­پوشاند.

آخرین مأموریت خسرو، ساعت یک شب بیست و پنج اسفند ماه، 4 روز به تحویل سال نو مانده بود و این شب آخرین شب عمر او ، قرار بود که در سپیده روز آینده جمعی از نیروی جندالله طی یک عملیات نفوذی، مناطقی را تسخیر و ضرباتی را به دشمن وارد آورند.

رزمندگان پرتوان اسلام عملیات نفوذی خود را انجام دادند و بعد از آن دشمن از دوطرف رزمندگان ما را محاصره کرده و ضد حمله را با حمایت توپخانه شروع می­کند.

درگیری سختی شروع می­شود و سرانجام ازآنجا که برای هر موجودی، به جز ذات مقدس الهی،غروبی هست آن شب هم زمان غروب زندگی خسرو بود.

ناگهان در حین درگیری گلوله توپی با سرعت بر زمین فرود می­آید صدای انفجار شنیده می­شود. در این هنگام هاله­ای از دود و غبار محیط اطراف را فرا می­گیرد. بعد از اتمام گرد و غبار پیکر مقدس خسرو در حالی که روحش به ملاء اعلی پرواز کرده نمایان می­شود.

افسـوس که پیـکر خونینش هـم همانجا ماند و شاید که خداوند خواست که پیکرش چون حسین^(ع) در بیابان­های گرم و سـوزان کربلاي جنوب بماند. ضمناً مهمترین یادگارش یعنی وصیتنامه­اش هم به دلیل مفقود شدنش به دست خانواده­اش نرسیده است.

روحش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد