متن وصیت­نامه شهید رحمت االله سلطانی

بسم­ الله الرحمن الرحیم

بادرود بر رهبر انقلاب، امام امت، خمینی بت­شکن و باسلام بر مجروحین و معلولین و سلام بر شهیدان اسلام، بر آن شدم که چند کلام وصیت به ملت و دوستان و خانواده­ام بنویسم.

خدایا تو را شکر می­فرستم که مرا در این زمانه آفریدی، تو را شکر می­فرستم که راه راست را به ما نشان دادی، تو را شکر می­فرستم که ملتی چون ملت شهیدپرور ایران دارم، تو را شکر می­فرستم که امامی چون امام خمینی بت­شکن دارم. بارخدایا، دین ما، آئین ما، ملت ما و رئیس جمهر ما را در پناه خودت حفظ بگردان.

ای ملت: من کوچکتر از آن هستم که به شما ملت نصیحت بکنم اما من چند نکته را باید یادآور ملت شهیدپرور شوم:

ای ملت شهیدپرور آفرین بر شما که تاکنون در مقابل دشمن ایستاده­اید و باز هم می­ایستید و بدانید که پیروزی با شماست و خدا با شماست. آنهایی که به دنبال دنیا می­روند و همیشه به فکر مال و ثروت هستند بدانند ثروتمندانی قبل از آنها بودند و آنها مردند، اما جز کفن چیز دیگری به همراه نبردند و بدانید دنیا وفا ندارد، اگر دنیا وفا داشت 124 هزار پیغمبر زنده بودند، اگر دنیا وفا داشت امامان ما زنده بودند، اما بدانید دنیا وفا ندارد. امام حسین(ع) در صحرای کربلا در 1400 سال پیش گفت: ننگ بر این دنیا، پس چرا همیشه به فکر مال و ثروت هستید، و از ملت عزیز می­خواهم که امام را دعا کنید و شکر بفرستید که امامی چون خمینی دارید و از ملت می­خواهم که قبل آنکه جنازه مرا به خاک بسپارند مرا ببینند که جز لباس چیزی دیگری ندارم و همه، چه فقیر و چه ثروتمند، همه با یک کفن از این دنیا می­روند. از دوستان خود می­خواهم که اگر نمی­توانند به جبهه بروند در پشت جبهه به ملت کمک کنند و همه­اش به دنبال بازی، غیبت و دروغ نباشند. اگر در جوانی انسان باهوای نفسانی خود مبارزه کنند دیگر به گناه آلوده نمی­شوند، و از پدر و مادر عزیزم می­خواهم که مرا حلال کنند. اگر فرزند بدی بودم، اگر آنها را ناراحت کردم، حرف آنها را گوش نکردم، خواهش می­کنم مرا ببخشند و از برادران و خواهرانم می­خواهم که مرا حلال کنند و در غم من زیاد گریه نکنند، اگر چه داغ جوان سخت است اما بدانند امام حسین­(ع) در کربلا علی­اکبر و علی­اصغرش را شهید کردند و خانواده­اش را اسیر کردند و امام حسین (ع) را شهید کردند، اما زینب کبری با این همه داغ باز هم از اسلام دست بر نداشت. من از شما می­خواهم که س از من باز هم بیشتر کمک به جبهه بکنید و اگر به کربلا رفتید جای من سلام مرا به امام حسین (ع) برسانید و به جای من ضریح را ببوسید و من خیلی دوست داشتم که به کربلا بروم.

پدر و مادر امام را دعا کنید و از آنها که هر چه قدر پول از من می­خواهند خواهش می­کنم بدهید چون من طاقت گرمای آن دنیا را ندارم و از ملت عزیز روستا می­خواهم که مرا حلال کنند و از دست این دو دستگی­ ها بردارند و همه ا ش به فکر ریاست نباشند و بیایید به جبهه و ببینید که چه جوان­هایی پرپر می­شوند، چه جوان­هایی که آرزوی کربلا داشتند و شهید شدند. به امید فتح کربلا

خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار. رحمت الله سلطانی ـ 1365/10/1