بسم رب الشهدا و الصدیقین

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله

امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

(قرآن کریم)

گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد خدا روزی می خورند.

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان مخصوصاً شهیدان منطقۀ گل آرا کاشان و به نام یکتا پروردگار عالم بشریت و با سلام و درود فراوان به رزمندگان اسلام و شهیدان راه حق و حقیقت و با درود و سلام فراوان به نائب بر حق امام زمان^(عج) امام خمینی وصيت نامه ام را شروع می کنم:

وصیتم به مادرم مادری که عمری با زحمت و تلاش فراوان و با سختی های زیاد مرا بزرگ کرد و تحویل جامعه ام داد، فرزندی را با خون جان بزرگ کردن و تحویل جامعه دادن و از آن جا قربانی کردن و در راه امام^(عج) و حسین آن پیشوا و معلم شجاعت و دلیری و پاکدامنی بسیار دشوار می باشد ولی چه می توان کرد که کشور در جنگ است و اسلام در خطر و ما باید با اعتراض سرخ خود و با خون خود بر حاکمیت سیاه یزید عراق، صدام جنایتکار معترض شویم و مشتی محکم بر دهان ابرقدرت های بزرگ بزنیم.

وصیت دیگرم به مادر خواهرانم شما باید راه ما شهیدان را ادامه دهید و مانند حضرت زینب کبری^(س) زندگی کنید و مانند او تمام کارهای نیک را انجام دهید و صبر و استقامت نمایی و از همه مهم تر این که تو ای مادر، من را حلال کنی و اگر ضدانقلاب حرفی زد گوش به حرف آنان ندهی و همیشه سعی کنید که نمازتان را در اول وقت و با خلوص نیت به جا آورید.

ای مادر من موقعی که وضوی نماز گرفتم بعضی ها مسخره ام می کردند ولی من هیچ وقت گوش به حرف این و آن ندادم زیرا اگر می خواستم گوش به حرف این و آن بدهم هیچ وقت مقامی به این بزرگی یعنی مقام قرب خداوند (اگر خداوند خواسته باشد نصیبم شود) را به دست نمی آوردم و هیچ وقت گریه بر مزار من نکن اگر گریه می کنی بر علی اکبر حسین^(ع) گریه کن.

وصیتم به پدرم، پدرجان تو هم کم تر از مادر زحمت مرا نکشیده ای از تو هم می خواهم که از من بگذری و اگر احیاناً در مقابل شما اشتباهی از من سر زده است مرا ببخشی و دست حلالیت بر من بکشی.

وصیتم به شما برادر بزرگم، قاسم جان شما ناراحت نباشید و سعی کنید که در زندگی از امامان سرمشق بگیرید و راه شهیدان را ادامه دهید و اگر یک موقع از من خطایی دیده اید مرا ببخشی و به برادران کوچک ترمان توصیه می کنم که زندگی امامان را بخوانند و از آن ها سرمشق بگیرند و ادامه دهنده راه شهیدان باشید.

کوتاه سخن ای خانوادۀ عزیزم و ای پدرجان و مادرجان خلاصه این که اگر ان شاءالله شهادت نصیبم شد و بدن پاره پاره ام و این که ان شاءالله که مانند علمدار حسین بن علی^(ع) بدن بی دستم را آوردند مبادا ناراحتی بخودتان راه دهید و باید افتخار کنید که توانسته اید چنین فرزندی را بزرگ کنید و این گونه در راه اسلام (فی سبیل الله) قربانی کنید و اگر خواستید بر من گریه کنید برای مظلومیت حسین^(ع) گریه کنید که این نهضت ما سرچشمۀ نهضت حسین^(ع) می باشد و دست از یاری حسین زمان یعنی روح الله برندارید و هروقت که به یاد من افتادید نوار من شهیدم من را بگذارید تا برای تان بخواند.

و تنها خواهشی که از شما دارم این که دست از یاری روحانیت متعهد برندارید که اسلام بدون روحانیت معنا ندارد و اگر دست از آن ها بردارید خون شهیدان را پایمال کرده اید و دیگر این که به برادران عضو پایگاه صاحب الزمان بیدگل بگویید که از پایگاه دست برندارید و به قول رهبر انقلاب مملکت اسلامی باید همه اش نظامی باشد و ارتش بیست میلیونی تحقق پیدا کند.

پدر و مادر و برادران و خواهرانم خواهشی که از شما دارم هیچ وقت در برابر ضدانقلاب ناراحتی از خون نشان ندهید که آن ها خوشحال باشند و هروقت که نگاه تان به آن ها افتاد با قلبی سرشار و با خنده با آن ها برخورد نمایید که آن ها بیشتر ناراحت شوند و اگر ضدانقلابی در منطقه ما باشد امیدوارم که نباشد اما راضی نیستم که در تشییع جنازه ام حاضر شود و حتی در مجالس ختم و فاتحه خوانی و ای مادر عزیزم من وقتی که از خانه بیرون می رفتم آرزویم این بود که یا راه کربلا را باز کنم و یا این که شهید شوم حالا نمی دانم کدامیک از آن ها نصیبم خواهد شد.

به امید پیروزی رزمندگان اسلام علیه کفر جهانی

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

اسماعیل سلمانی

10/ 06/ 1362

کیستم من یک شهید مکتب و اسلام و قرآنم

که بگذشته ز راه دین و قرآن از سر و جانم

نام من باشد اسماعیل و در لقب سلمانیم من

پاسدارم این عیان است، نیست حاجت بر بیانم

در مصاف دشمنان، اسلام را یاری نمودم

حملۀ والفجر آن چه بود اندر توانم