پاسدار عبّاس ­­صادقی در یکم تیر ماه 1344 در خانواده­ای کشاورز، مذهبی و متدّین در ابوزیدآباد متولّد شد و ایّام کودکی و طفولیّت را در دامان پر عطوفت پدر و مادری مهربان و مؤمن پرورش یافت. دوران ابتدایی را در مدرسة شهید فرهادی تمام کرد و برای تحصیلات دورة راهنمایی در مدرسة کلیم کاشانی ثبت­نام کرد. او نیز مانند سایر جوانان این آب و خاک در اثنای انقلاب با شخصیّت الهی زمان خویش حضرت امام خمینی^(ره) آشنا شد و به او خالصانه و نه عاقلانه بلکه متعبّدانه دل بست. چنان­که بعد از عشق به دیدار حق، کلام امامش بود که بعد­ها او را به جبهه­ های حق علیه باطل کشاند. این شهید آسمانی به این علوم زمینی اکتفا نمی­کرد و با پشتکار بسیار به کسب معارف حقّه­ اسلامی اهتمام می ورزید.

در جلسات و مراسم دینی و مذهبی پیوسته حاضر می­شد. هم چنین به طور مستمر و در هر فرصتی به حوزة آیت­الله مدنی می­رفت و به مطالعة دروس حوزوی و کتب اسلامی از جمله کتب شهید مطهّری، شهید دستغیب، نهج البلاغه و اصول کافی و ... می­پرداخت و اوقات فراغتش را با خطّاطی و نقّاشی که به آن علاقة زیادی داشت؛ سپری می­کرد و امروزه تمثال بسیاری از شهیدان این منطقه که در خانه هایشان مرهمی برای بازماندگانشان است؛ نمونه بارزی از هنر این شهید بزرگوار می­باشد.

او بسیج را حضور همگانی و برای خود یک وظیفه می­دانست تا جایی که حدود 6 ماه مسئولیّت فرماندهی پایگاه شهید سیّد مصطفی خمینی ابوزیدآباد را بر عهده داشت. از دیگر فعّالیّت­های او تشکیل کلاس­های قرآنی و برگزاری مجالس قرآن در ماه مبارک رمضان، حضور در نماز جمعه و خطّاطی و نقّاشی بر دیوارهای اماکن عمومی را می توان نام برد. در 16 سالگی به عضویت سپاه در آمد و در طول مدّت خدمت خود به نظام مقدّس جمهوری اسلامی ایران، افتخار مأموریت 9 ماهه از طرف سپاه به جماران برای نگهبانی از بیت شخصی امام خمینی^(ره) و سرای هاشمی (3 ماه، بیت امام و 6 ماه، بیت هاشمی) و هم چنین شرف حضور در کلاس درس آیت الله جمارانی را داشت. در زمان فعّالیّتش در بسیج، برخلاف تلاش فراوانی که جهت رفتن به جبهه می­کرد. او در عملیّات­های رمضان، کربلای 4 و کربلای 5 شرکت نمود و در طول این عملیّات­ها 2 بار بر اثر اصابت ترکش و گلوله از ناحیة کمر و ران پا مجروح شد و مدّت­ها در بیمارستان­های اهواز و اصفهان تحت درمان بود. قبل از آن ­که بهبودی کامل پیدا کند از بیمارستان اهواز به طرف منطقة عملیّاتی فرار می­کند و وارد منطقه می­شود. پس از آن که به شهر و دیارش بر می­گردد به اصرار زیاد خانواده و دوستان تصمیم به ازدواج می­گیرد که ثمرة این ازدواج یک فرزند پسر می­­باشد.

سرانجام پس از 6 سال حضور در جبهه و سپاه در 1365/11/17 در عملیّات کربلای 5 در سرزمین شلمچه با اقتدا به مولایش امام حسین^(ع) عاشورایی شد و به آرزویش که لقای پروردگار و دیدار سالار شهیدان اباعبدالله الحسین^(ع) بود؛ رسید و بدن و جسم مطهّرش در گلزاری شهدای امامزاده عبدالله^(ع) شهر ابوزیدآباد مدفون گردید.

روحش شاد و راهش پررهرو باد