گوهرهای ماندگار شهرستان آران و بیدگل
گوهرهای ماندگار شهرستان آران و بیدگل
سید علی طاهایی بیدگلی
میرزا افضل
بسیجی
طلبه روحانی
1349/02/04
1365/02/12
فاو
گلزار شهدای امام زاده حسین (ع) بیدگل
در کرانۀ کویر، در سرزمین ایمان و تقوا «بیدگل» سال 1349 چشم به شکوه زادگاه گشود و زندگانی را در سایۀ کرامت اجداد مطهرش آغاز کرد.
چشمان زیبایش از همان کودکی، نشان از آیندهای بزرگ و پرشکوه داشت. پدرش روحانی بود و اهل علم و در تربیت و پرورش «علی» مراقبت بسیار کرد. نماز و روزهاش را یاد داد و شراب محبت علی (ع) و اولاد علی (ع) به کامش ریخت.
پس از دوران کودکی به دبستان رفت و صفحۀ سفید دل را به مشق صفا و سادگی مزین کرد. تحصیلات را تا اتمام سوم راهنمایی و اخذ مدرک سیکل ادامه داد و از آن پس راه پدر را پیشه کرد و در راه تبلیغ آیین اجداد خویش کمر همت گماشت. به مدرسۀ «آیت الله یثربی» کاشان رفت و نزد استادان آن حوزه زانوی ادب زد و کسب فیض نمود.
بسیار مؤدب بود و اهل فضل که او زادۀ تبار علم و دانش بود و اینک خود در میدان علم و عمل وارد شده است.
در دوران دفاع مقدس روزی نبود که مدرسۀ «آیت الله یثربی» تنی چند از فرزندان خویش را به بازار کارزار نفرستد و چندی بعد، شاخه گلی محمدی (ص) به نشان روزهای خوش حضورشان در کنار این مدرسه ننهد. نوجوان پاک نیز پس از چندی حضور در مدرسه و سنگر علم و معرفت، عزم حضور در سنگر دفاع و جرعه نوشی از بادۀ سرخ حسینی نمود.
سید علی دوبار توفیق حضور در میادین مقدس جبهه را یافت و در ترنم اشک نیمه شبهای سنگر، غبار دل بشست. هشت ماه و نیم پیکار و نبرد، همراه با تبلیغ احکام و معارف در جبهه، سرانجام، نیم نگاه حضرت دوست را به سوی این جوان عاشق کشاند و او بر زخم نیاز خود مرهمی یافت. در ادامۀ عملیات «والفجر هشت» در منطقۀ «فـاو» بـه شـدت مجـروح شـد و سرانجام در 65/2/12 شربت شیرین شهادت را یکسـره نوشید.
آری چشمان پاکش را بر هم نهاد تا نبیند که راهش نیمه تمام مانده و اسلحه اش بر زمین افتاده. نگاهش در قاب آئینه موجی از احساس در دلمان برپا میکند و خجل، به دستان خالی خویش مینگریم!
روحش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد
بسم الله الرحمن الرحیم
من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیهم فمنهم
من قضی نحبه و منهم من ینتظروا ما بدلوا تبدیلا
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با سلام و درود به پیشگاه حضرت مهدی(عج) و نایب بر حقش امام خمینی و با سلام و درود به خانواده های معظم شهدا وصيت نامه ام را آغاز می کنم:
اول وصیتم به شما امت شهیدپرور، من کوچک تر از این هستم که به شما وصیت کنم، ای امت شهیدپرور به شما توصیه می کنم که دست از امام برندارید که این کار مساوی با شکست اسلام است و دیگر این که جبهه را فراموش نکنید، چون امام فرمودند: امروزه جنگ در رأس همه مسائل است و اگر فرزندان تان خواستند به جبهه بروند مانع آن ها نشوید و از شما می خواهم که مرا حلال کنید و نیز به شما دوستانم توصیه می کنم که جبهه ها را خالی نگذارید.
اما وصیتم به پدر و مادرم: ای پدر و مادر مهربانم از شما می خواهم که در شهادتم گریه ای نکنید که دشمنان شاد شوند و اگر می خواهید گریه کنید بر علی اکبر امام حسین(ع) گریه کنید چون عزیزتر از فرزندان امام حسین(ع) نیستم و عاجزانه از شما می خواهم که مرا حلال کنید.
چون نتوانستم زحماتی را که برایم کشیده اید جبران کنم و باز از شما می خواهم که در شهادتم گریه نکنید و ناراحت نباشید بلکه خوشحال باشید چون خدا امانتی را به شما داده بود پس چه بهتر که این امانت را در راه او بدهید و به شما توصیه می کنم که صبر را پیشه کنید چون خداوند در قرآن کریم می فرماید: انما یوفی الصابرون اجرهم یغیر حساب
و از پدر و مادرم می خواهم که تنها برادرم (مهدی) را رهرو راهم سازند چون من بسیار به او علاقه دارم. و از خواهرانم می خواهم که در شهادتم گریه نکنند و زینب وار مقاومت کنند و صبر را پیشه خود سازند و محل دفنم در گلزار شهدا شاهزاده حسین(ع) پهلوی قبر شهید حسین مختصی باشد.
بارالها ای کاش هزاران جان می داشتم و در راه تو می دادم.
والسلام
امضا
سیدعلی طاهایی خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.
