علی محمد اسماعیلیان در اول دی ماه 1348 در خانواده ای مذهبی و در محیطی گرم و صمیمی دیده به جهان گشود. او دوران کودکی را با روحیه ای شاد و با بازی های کودکانه سپری کرد و در سال 1354 راهی مدرسه شد. به ورزش علاقه داشت و در دوران راهنمایی، در مسابقات پینگ پنگ و فوتبال مدرسه، صاحب مقام شد.

پس از اتمام دورة راهنمایی، وارد رشتة ساختمان هنرستان علامه طباطبایی شد. در همین دوران بود که به خواندن کتاب های مذهبی گرایش پیدا کرد. او احترام فوق العاده ای برای پدر، مادر و دیگر اعضای خانواده قائل بود.

از ابتدای سال دوم هنرستان(سال 1366) علاقه به جبهه و جنگ و جهاد را زمزمه کرد. به علت سن کم، خانواده اش راضی نبودند ولی بر اثر اصرار زیاد، عاقبت موافقت کردند.

علی محمد برای گذراندن دوره آموزشی به مورچه خورت اصفهان رفت و پس از دو ماه برای چند روز به مرخصی آمد. در آن روزها همۀ خانواده به تغییر ظاهر و روحیه او پی برده بودند. معنویت در چهرۀ او به وضوح پیدا بود. او مقابل آینه می ایستاد و به چهره خود نگاه می کرد و با خنده به اعضای خانواده می گفت: حالا دیگر آمادۀ شهادتم!

فروردین 1367 بود که برای اولین بار به شوشتر و از آن جا به خط مقدم اعزام شد. به مدت یک هفته در خط مقدم بودند که قرار شد یک هفته به رزمندگان مرخصی بدهند تا آن ها روزهای آغاز ماه رمضان را در خانه های شان روزه بگیرند. در همین زمان، عراق برای بازپس گیری شهر فاو حمله کرد و به همین علت مرخصی ها لغو شد و رزمندگان به فاو برگشتند.

در سحرگاه 28 فروردین 1367 مصادف با اولین روز ماه مبارک رمضان یعنی تنها بعد از ده روز حضور در جبهه، علی محمد اسماعیلیان به درجه رفیع شهادت نایل آمد. به علت آتش سنگین دشمن، همرزمانش نتوانستند پیکرش را به عقب برگردانند و علی محمد این چنین، در فاو جاودانه شد.