تقی غلام رضازاده آرانی در اوّل فروردین ماه 1341 در یک خانواده متوسط دیده به جهان گشود. در شش سالگی با قالی بافی به کمک اعضای خانواده شتافت و در کنار دیگر برادران و خواهران تلاشگرش، پشتوانه­ ی پدر و مادر شد و با جدیّت به این حرفه­ ی سخت و پرمشقت مشغول شد. در این دوران، او روزها کار می کرد و شبانه در کلاس درس حاضر می شد. به این ترتیب توانست دوران ابتدایی را به انجام برساند.

در سال 1359 و در سن 18 سالگی با یک خانواده متدیّن و مؤمن وصلت کرد. حاصل این ازدواج، یک فرزند پسر بود.

تقی غلام رضازاده در سال 1360 به خدمت سربازی رفت و به نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی پیوست. در اوایل خدمت خود با شور و اخلاص، به شکل داوطلبانه عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و به لشکر77 خراسان ملحق شد. این شهید عزیز در سال 1361 در عملیات رمضان به فیض شهادت رسید.

دوستانش نقل می کنند که ایشان وقتی نماز شب را فراگرفت سر از پا نمی شناخت. هر شب به عشق نافله­ ی شب بیدار می شد و در تنهایی با معبود خود راز و نیاز می کرد. تلاش شهید این بود که با توسل به این فراز از زیارت عاشورا که می فرماید: «أسئله ان یبلغنی المقام المحمود لکم عندالله» به قله­ ی سعادت مقام قرب الهی دست یابد.