گوهرهای ماندگار شهرستان آران و بیدگل
گوهرهای ماندگار شهرستان آران و بیدگل
رضا غلامعلی پورآرانی
رحمت اله
بسیجی
کارگر
1345/05/01
1362/12/11
جفیر
گلزار شهدای هلال بن علی (ع) آران
رضا اول مهر ماه 1345 در شهرستان آران و بيدگل در خانواده اي مذهبي چشم به جهان گشود. پس از گذراندن دوران كودكي، شش ساله بود که به دبستان وثوق آران رهسپار شد. او پس از گذراندن دوران دبستان ترك تحصيل كرد و شغل كارگري را پيشة نمود. رضا علاوه بر انجام كارش به رشتة ورزشي به ويژه فوتـبال عـلاقـة زيـادي داشت و حتي توانست در اين رشته مقـام كـسب كنـد و از اصفهان براي او تقدير نامه اي فرستاده شد. (گر چه در آن زمان رضا شهيد شده و به ملكوت اعلي پيوسته بود ).
رضا داراي اخلاقي نيكو بود و هميشه در زندگي قناعت مي كرد و بسيار شجاع و نترس بود به طوري كه كمتر كسي را مي شد پيدا كرد كه داراي چنين شجاعتي باشد. حدود پانزده سال داشت كه جنگ تحميلي شروع شد و او نيز وظيفة اصلي خود مي دانست كه در صحنة نبرد حضور داشته باشد، از اين رو وارد بسيج منطقه شد تا به اين وسيله بتواند دين خود را به اسلام ادا كند و بالاخره از طرف گروه بسيج به عنوان يك بسيجي دلير و با غيرت به سوي جبهه اعزام گرديد. او چندين سال در جبهه مشغول نبرد بي امان با مزدوران بعثي بود تا اين كه بعد از يك مرخصي كوتاه دوباره به جبهه بازگشت و اين بار زخمي شد و او را به پشت جبهه منتقل كردند پس از بهبودي دوباره عازم جبهه شد. اما اين بار در 62/12/11 كه 17 سال بيشتر از عمرش نمي گذشت در اثر اصابت تركش خمپاره به سرش به شهادت رسيد و به ملكوت اعلي پيوست. بهشت و نعمت هاي پر بهاي الهي گوارايش باد.
يادش گرامي و راهش پر رهرو باد.
و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان مبرید آن هایی که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند.
(قرآن کریم)
اینجانب رضا غلامعلی پور لایق این نیستم که به ملت شهیدپرور این منطقه و پدر و مادر و خواهرانم و برادران وصیت بنمایم ولی برحسب وظیفه شرعی که دارم به عنوان فرزند کوچک و برادر کوچک شما چند جمله ای را به عنوان وصیت به شما تقدیم می دارم:
اول سخنم با پدر و مادر عزیزم که برای من زحمت زیادی کشیده اند خداوند ان شاءالله به شما اجر و صبر عنایت بفرماید. من از زحمات شما خیلی متشکرم و امیدوارم مرا حلال کنید و از دست من راضی باشید و برای من زیاد ناراحت نباشید چون راه ما راه حسین است و برای آزادی کربلا و قدس و تمام مسلمانان از دست ظالمین می جنگیم و درخت اسلام را از خون شهدا آبیاری می کنیم تا کربلا و قدس را آزاد نماییم. شهادت در این راه افتخار است.
دوم سخنم به ملت عزیز ایران: ای امت شهیدپرور شما ثابت کردید واقعاً شیعه و مسلمان هستید و در عمل نشان دادید. ای ملت ایران وحدت خود را حفظ کرده و با گام های استوار و به رهبری امام خمینی و به یاری الله راه شهدا را ادامه دهید و از تفرقه جدایی بپرهیزید و با رعایت اصول اسلامی به پیش بروید و ریشة ظالمین را بکنید. ای ملت شهیدپرور و برادران و خواهران و دوستان از شما می خواهم که سنگر مساجد و نماز جمعه را ترک نکنید و پوزة ابرقدرت ها را به خاک بمالید که همین سنگرها و نمازجمعه ها بود که ما را بیدار کرد و به سوی جبهه های نبرد حق علیه باطل کشاند و به ما فهماند که چطور راه حسین(ع) را دنبال کنیم و چطور یک سرباز واقعی امام زمان(عج) باشیم.
وصیتم به برادرانم: راه مرا ادامه دهید و اسلحة من را به زمین نگذارید و هم چون گذشته جوانمردانه به سوی جبهه ها هجوم آورید که هرچه زودتر به امید خدا کربلای معلا را آزاد کرده و به سوی قدس عزیز بشتابیم.
وصیتم به خواهرانم: ای خواهرانم شما رسالت زینبی داشته باشید و سعی کنید با حجاب خود که ارزنده ترین زینت شماست پیام مرا به گوش جهانیان برسانید و زینب وار در نبودن برادر خود زندگی کنید.
وصیتم به دوستانم: ای دوستانم شما در آینده ادامه دهندة راه من باشید و ایمان خود را حفظ کنید. و از شما می خواهم هم چون روحانیون و طلابی که در جبهه های حق علیه باطل هم چون شمع سوخته و در قربانگاه عشق به ندای حق لبیک گفته و با شهادت به سوی الله پرواز نموده اند راه آن ها را ادامه داده و درهم کوبنده کاخ ستمگران باشید.
خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی(عج) حتی کنار مهدی(عج) خمینی را نگهدار
از مفسدین بکاه و بر مخلصین بیفزا
به امید آزادی کربلا و قدس عزیز
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
امضا
رضا غلامعلی پور به تاریخ 08/ 12/ 1362
