ناصر در سال 1346 در محله مسلم آباد آران به دنيا آمد. دورة پنج سالة دبستان در مدرسة صباحي و دورة راهنمايي را تا كلاس دوّم در مدرسة نيكبخت بود كه تحصيل را رها كرد و راهي ميادين جبهة جنگ براي دفاع از اسلام وكشورش شد.

اواسط خرداد 1361 بعد از گذراندن دورة آمـوزش نـظامـي به عنـوان بسيـجي، داوطلبـانـه راهـي جبـهـة غرب كشور ( كردستان ) شد و مدت سه ماه در آنجا مشغول رزم بود.

بار دوّم براي شركت در عمليات محرم عازم عمليات دهلران گرديد كه در اين عمليات از ناحيه سر مجروح شد و بدون اطلاع خانواده اش چند روزي در يكي از بيمارستان هاي اصفهان بستري گشت.

ناصر كه نوجواني زرنگ و پر تلاش بود، در هنر قالي بافي زبردست و ماهر بود و در هر فرصتي در اين امر به مادر كمك مي كرد، مدتي نيز به عنوان كارگر در كار بنايي مشغول بود.

در امور مسجد محله فعاليت زيادي داشت و يكي از مكبّرهاي امام جماعت مسجد بود. آخرين باري كه براي دفاع از كشورش عازم ميدان نبرد شد ارديبهشت 1362 بود. قبل از رفتنش تمام صحبت هايش از رفتن و شهادت بود. هنگام خداحافظي با اهل خانواده اشك دور چشمانش حلقه زده بود، مي گفت: فكـر مي كنم ديگر شما را نخواهم ديد. پدرش مي گويد: بار آخر از رفتار و گفتار مادر فهميدم كه ديگر فرزندم را نخواهم ديد و در عمليات به شهادت خواهد رسيد. سرانجام ناصر با حضور در عمليات والفجر 2 در منطقه حاج عمران ( مريوان ) بعد از يك سال حضور در ميادين نبرد با دشمن به عنوان آرپي چي زن گردان پياده از لشكر 14 امام حسين^(ع) در تاريخ 62/5/1 بر اثر اصابت گلوله بر گردنش به شهادت رسيد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.