بسم رب الشهدا و الصدیقین

ان الله یحب الذین یقاتلون فی

سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص

به نام الله که تمام روح ما به سوی او پرواز می کند و یاری بخش تمام مسلمین جهان است وصیت خود را آغاز می کنم: من بنا به فریضه که داشتم وصیت نامه برای خود می نویسم.

ای مردم اول از هرچه که وصیت می نویسم توصیه می کنم که قبل از هر کاری واجب جبهه ها را خالی نکنید و به یاری رهبر که امید مردم و انقلاب اسلامی هست بشتابید و هی ایراد از این انقلاب اسلامی در حال جنگ نکنید در پی رفع آن ایراد و مشکل باشید. ای مردم اول از هر کار به یاد خدا باشید و ذکر خدا را بگویید کشته شدن در سنگر چقدر باارزش تر از مردن در بستر است.

خدایا از سر گناهانم بگذر چون من با یک کوله باری از گناه به درگاه تو آمده ام مرا ببخش.

وصیت به همسرم و فرزندانم. همسرم از تو خواهش می کنم که در غم من گریه نکن چون دشمن از گریه شما شاد می شود. اگر هم خواستی گریه کنی به یاد اباعبدالله الحسین گریه کن و با صبر و استقامت خویش دشمن را نابود و امام را شاد کن.

من بنا به حسب این که یک وظیفه داشتم به جبهه رفتم تا کربلای حسینی را آزاد کنم که با هم به کربلای حسین برویم وخدا خواست که من تا این جا باشم و اگر راه کربلا باز شد شما به کربلای حسین بروید و به جای من هم زیارت کنید.

خواهرانم زینب وار باشید و اگر از من بدی دیدید مرا حلال کنید و در شهادت من اصلاً ناراحت نباشید چون به دیدار الله می روم و مقصد من از رفتن به جبهه این بود که ملاقات الله بروم.

پسرهایم از شما این را می خواهم که سلاحی که در جبهه بر روی زمین افتاده آن را بردارید و بر علیه دشمنان بعثی به کار گیرید.

و ای مردم از شما می خواهم که اگر بدی و گناهی از من دیدید مرا ببخشید و مرا حلال کنید.

وصیت به پدر و مادر عزیز و گرامی: ای پدر می دانم چقدر زحمت برای من کشیدی من نتوانستم یک هزارم آن زحمات را جبران کنم می خواهم که بدی از من دیدی مرا ببخشید و اصلاً از شهادت من ناراحت نباشی و افتخار کنی. ای مادرم مرا حلال کن می دانم زحمات زیادی برای من کشیدی چه شب ها را در پای گهواره من تا صبح کردی مرا ببخش و از سر گناه من درگذر.

حسینعلی فخری

02/ 07/ 64