فرازي از وصّيت نامه ي شهيد حسين قاسمي

آخرين نامه شهيد

اكنون هفت روز است كه در خط مقدم جبهه واقع در شرق شلمچه و شمال پاسگاه زيد عراق هستيم. از نامه اي كه فرستاديد بسيار خوشحال شدم.

همسر عزيزم! اگر به سلامت برگشتم انشاءاله به زيارت آقا امام رضا^{(عليه السلام)} (مشهد) خواهيم رفت، چون ديگر طلبكاري هم نداريم، هر موقع قالي پايين آمد! ( به اتمام رسيدن بافت قالي و آمادة فروختن آن ) كه نزديك هم مي باشد به پدرم بگو كه فرش را بفروشد و بدهكاري هاي مرا، تا ریال آخر طبق ليستي كه به پدرم سپردم، بدهد. ضمناً هر چه قدر خودت دلت مي خواهد از آن پول بردار و بقيه را به پدرم بگو نگهداري كند كه اگر احياناً به سلامت برگشتم به مشهد برويم!

همسرم، مادرم و خواهرم! اگر احياناً همسايه ها گفتند كه براي چه به جبهه رفته؟ بگوييد فقط و فقط به خاطر رضاي خدا و پيشبرد اسلام و اجابت فرمان امام خميني. هيچ طمعي به پول و مال دنيا ندارم، نه اين كه نعمت هاي خدا را دوست نداشته باشم، دارم، ولي اسير نشده ام و نيستم…

همسرم! همة كارها دست خداست، زندگي و مرگ به دست خداست. اين جا فرماندهي به دست آقا امام زمان^(عج) است.

همسرم! رزمندگان را دعا كنيد و فرزندم فاطمه را به جاي من ببوسيد. راستي به جوجه ها هم برسيد و مواظبشان باشيد. خيلي دلم مي خواهد دخترم فاطمه را ببينم، نمي دانم موفق مي شوم او را ببينم يا نه؟!

به هرحال هر چه خدا بخواهد آن طور خواهد شد، گريزي از تقدير الهي نيست. نمي دانم سرنوشت من چه خواهد شد. من هجرت كردم، خانه و زن و بچه و شهرم را رها كردم و به سوي جبهه براي رضاي خدا شتافتم.

اگر كسي لذت شهادت در راه خدا را حس كند حاضر است هزاران بار كشته شود و دوباره زنده شود و اين لذت را خدا به بندگان خالصش عطا مي كند. والسّلام