اسحاق در سال 1345 در روستای یزدل از توابع شهرستان آران و بیدگل به دنیا آمد. تحصیل را تا سوّم راهنمایی دنبال کرد و همزمان با فعّالیّت های اجتماعی و فرهنگی عضو پایگاه بسیج شد.

از هنگام شروع جنگ، علاقة زیادی به شرکت در جبهه داشت ولی به علّت کمی سن، با او مخالفت می­کردند. تا سرانجام با تلاش فراوان در تاریخ مهر ماه 1361 برای اوّلین بار برای آموزش جبهه به اصفهان حرکت کرد و بعد از اتمام آموزش، تا فروردین ماه 1362 بعد از عملیّات والفجر 1 در لشکر مقدّس امام حسین^(ع) - گردان یا زهرا^(س) - انجام وظیفه می­نمود و پس از اعزام مجدّد در تاریخ 1362/05/8 به لشکر مقدّس امام حسین^(ع) - گردان امام محمّد باقر^(ع) - رفت و با شرکت در عملیّات والفجر 4 و فداکاری های فراوان در این عملیّات بزرگ، بالاخره در آذر ماه 1362 به منزل بازگشت. در تاریخ 1362/12/29 برای سوّمین بار به سوی جبهه حرکت کرد. این بار هم در لشکر مقدّس امام حسین^(ع) حضور پیدا کرد و در گردان امام محمّد باقر^(ع) انجام وظیفه می­نمود. اگر چه مأموریت سه ماهه­ اش تمام شده بود ولی برای انجام وظیفه و اطاعت از فرماندهان تا اواخر شهریور ماه سال 1363 در لشکر امام حسین^(ع) به مأموریّت خود ادامه داد. بالاخره تصمیم نهایی را گرفت و قرار گذاشت خودش را وقف جنگ کرده و دائماً در جبهه باشد. با این که به سن قانونی سربازی نرسیده بود سریعاً دفترچة سربازی را گرفته، به سوی جبهه حرکت کرد و در گردان امام محمّد باقر^(ع) مشغول شد. بعد از مدّتی با اصرار و پافشاری زیاد از گردان امام محمّد باقر^(ع) انتقالی گرفته و به گردان امیرالمؤمنین^(ع) که از بهترین گردان­های عملیّاتی لشکر بود؛ رفت و با حضور در این گردان به هدف نهایی­اش رسید. مدّتی را در جادة خندق به حالت پدافندی بودند و چون فاصله با دشمن خیلی نزدیک بود فرصت خوبی برایش ایجاد شد تا خودش را آماده کرده، به خدا نزدیک کند و بعد از آن برای آخرین بار به مرخّصی آمد و همراه پدر بزرگوارش به مشهد مقدّس رفت و با امام رضا^(ع) عهد و پیمان ناگسستنی را منعقد نمود.

پدر و بستگان از او خواسته بودند که به جبهه نرود و دلیل شان این بود که چون مادر ندارد؛ کسی نخواهد بود که مرتّب به مزارش بیاید. شهید به پدرش گفته بود: «اوّلین جایی که مردم در قبرستان حاضر خواهند شد گلزار شهدا خواهد بود اگر من به جبهه نروم در این دنیا چه خوش باشی و چه ناخوش، این روزهای خوب و بد می گذرد. پس چه بهتر که در این راه مقدّس جان خود را فدا کنم و شهید شوم».[1]

بالاخره اوّلین مأموریّت گردان در منطقة غرب (مریوان) در تاریخ 1364/01/27 شب جمعة عملیّات قدر در حالی که به سوی مزدوران عراقی یورش می­بردند؛ بر اثر اصابت تیر به ناحیة سرش به دیدار محبوب و معشوقش شتافت و به شهادت رسید و در گلزار شهدای یزدل آرام گرفت.

روحش شاد و راهش پررهرو باد