ديوار خانه ­اي ساده و روستايي نواي گريه ­هاي كودكي را شنيد كه عين­الله نام يافت. كمبود امكانات روستا او را وادار كرد رنج مسافت را به جان بخرد و در يزدل مقطع ابتدايي را پشت سر نهد. در برنامه ­هاي فرهنگي و مذهبي شركت مي­نمود و از فعّالان كانون و انجمن اسلامي روستا به شمار مي­ آمد. صداي خوش و نواي گرمش هنگام خواندن ادعيّه، سبب شد استعدادش را در زمينة مديحه سرايي اهل بيت^(ع) نيز بيازمايد. عين­الله در جلسات متعدّد به مدّاحي مي­پرداخت و نواي خوشش هنوز در يادها باقيست. آشنايي وي با شهيد رحيمي باعث شد وارد عرصة بهتری گردد و براي اجراي نمايش به صحنه بيايد.

واجب شد در برابر فرمان امام سر تسليم پايين آورده و به عنوان امدادگر راهي سرزمين عشّاق شود. وي در جمع ­آوري كمك­هاي مردم و رساندن آن­ها به دست رزمندگان، نقش بسياري داشت. مناطق عمليّاتي بسياري شاهد رشادت­هاي اين دلاورمرد آزاد بوده است و در اين ميان منطقة عمليّاتي شلمچه، صحنة آخرين هنرنمايي او و ملكوتي­اش شد؛ و در تاریخ 1365/12/5 در عملیّات کربلای 5 آسمانی شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد