بسم الله الرحمن الرحیم

و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون.

(قرآن كريم)

به نام خدا، به نام او كه همه چيزم از اوست، به نام او كه زندگيم از جهت اوست، به نام او كه زنده به اويم. ( به نام او كه از اويم، به نام او كه زندگي من به خاطر اوست، جانم اوست، مرادم اوست، اميدم اوست، مقصودم اوست، معشوقم اوست، معبودم اوست، ...).

من شكر خداي را مي كنم كه قدري مهلتم داد تا اسلام واقعي را بشناسم و در خاموشي جهل از دنيا نروم. پدر و مادر گراميم من خوشحال هستم كه جانم را نثار اسلام و مكتب محمد^(ص) و علي^(ع) مي كنم و افتخار مي كنم كه ايدئولوژيم اسلام است، اسلامي كه به من فهماند چگونه بينديشم، چگونه راهم را انتخاب كنم. پدر و مادر من قلبم روشن است كه اسلام پيروز مي شود و بايد پيروز شود، پس در راه پيروزيش كوشش كنيد. من با كمال ميل به اين جبهة مقدس كه براي پيروزي اسلام است مي روم، چون من به خودم تعلقين تعلق ندارم، يعني خلق نشده ام كه راحت طلب باشم و يا در پي آسايش دنيوي باشم. لذا اين ارزشي ندارد. من خلق شده ام كه مورد آزمايش قرار بگيرم و اساساً اين جهان آزمايشي بيش نيست، و زندگي جاويد در آن جهان است.

بارالهي، بار پروردگارا، اين هدية خون ناقابل ما پيروان فرستاده ات محمد^(ص) و فرزندان خميني را بپذير، و ما را از سربازان ولي عصر^(عج) قرار بده. ما ايراني ها مثل مردم بي وفاي كوفه نيستيم كه در كوفه، حضرت مسلم را و در صحراي كربلا امام حسين^(ع) را تنها بگذارند. اكنون وقت و عده اي كه من براي خود داده ام فرا رسيده است و برادران و خواهران عزيزم از شما مي خواهم كه قدر اين نائب مهدي^(عج) را بدانيد كه اطاعت او واجب شرعي است. پدر و مادر گراميم و برادران و خواهران ممكن است وقتي كه شما اين نوشته را مي خوانيد كه من ديگر نباشم. آري مردم عزيز بدانيد درخت انقلاب اسلامي براي سيراب شدن احتياج به خون دارد.

وصيت به پدر و مادر و برادران و خواهرانم:

وصيتم به همه اين است كه بعد از شهادت من لباس سفيد بپوشند و عزا نگيرند.

وصيتم به پدرم: اي پدر بزرگوارم از شما مي خواهم راه من را ادامه بدهيد چه از كمك به فقيران و درماندگان و مي دانم كه خودت از همه محتاج تر هستي، ولي به خود ببال كه خدا ياري دهندة محتاجان است.

وصيت به مادرم: مادرم كوه باش و چون كوه استقامت كن، لحظه اي از نام خدا غافل مباش. مادرجان گريه نكن و خوشحال باش، زيرا در راه هدف مقدسي گام برداشته و جان باخته ام. مادرجان در دنيا به هيچ چيز دل نبسته و دل نخواهم بست، اگر زنده ماندم، هميشه يك راه را انتخاب خواهم كرد و هم چنان كه انتخاب كردم و آن يك راه، راه الله، شهادت، ايمان و يكتاپرستي است.

وصيت به برادران: اي برادران عزيزم پيوسته در راه اعتلاي اسلام عزيز كوشا و تمامي فرامين امم را به دل و جان پذيرا باشيد و زمان، زمان حسين است و ايام عاشورا. اكنون كه وصيت نامة مرا باز كرده اي و مي خواني، مي دانم كه چشمان تان اشكبار شده، چون ذاتاً در نهاد هر خانواده اي موجود است كه وقتي فردي از خانواده اش شهيد و يا به مرگ مادي و طبيعي از دنيا مي رود، در لحظة اول غمگين مي شوند و سپس با صبر خداوندي استقامت مي كنند.

وصيت به خواهرانم: اي خواهران عزيزم حجاب و عفت و پاكدامني را سرلوحة زندگي خودتان قرار دهيد و هميشه فاطمه وار و زينب گونه مبارزه كنيد.

آري شهادت سعادتي است كه نصيب هركسي نمي شود، بايد بگويم كه اميد زيادي براي شهادت دارم و هميشه هنگام خواندن نماز، آرزوي شهادت مي كنم.

آري پرواز به سوي خدا، جايي كه يك مؤمن در جست وجوي اوست، آيا جز شهادت چيز ديگري را مي توان پيدا كرد؟

نه، من نمي خواهم بميرم من شهيد خواهم شد، من از زندگي سيرم، شهادت مرا باكي نيست. شهادت مانند مادري است كه تنها فرزندش را در آغوش مي كشد.

خدايا، سپاسم را بپذير، خدايا بهترين نعمت هاي آخرتي و دنيايي را به من عطا كن.

پروردگارا، مي دانم آن چه تو مي خواهي مي كني، مرا به آن راهي بگذار كه تو مصلحت مي داني. بارالهي، تو جانم داده اي و تو جانم را خواهي گرفت، مرا در آن صراطي گذار كه هيچ گاه در لحظة جان دادن غفلت نخورم.

خدايا، به من نعمت ها داده اي كه من نه قدرش را دانستم و نه لياقتش را داشتم، پس مرا زباني ده كه سپاسگزار تو باشم.

آفريدگارا، هرگز مرا به خودم وامگذار كه بي تو هميشه هيچم.

خداوندا، پدر و مادرم را ببخش و بيامرز كه آن ها نيز بي تو روسياهند.

پروردگارا، تو را به يگانه گيت قسم مي دهم شهادت در راه اسلام را نصيبم كن.

بارالها، گناهانم را ببخش و مرا در صف شهيدان قرار بده.

خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي^(عج) خميني را نگهدار

والسلام

فرزند شما – احمد گل آرايي