اصغر لبافیان بیدگلی در یکم فروردین­ ماه 1343 در خانواده ای مستضعف، اما متدیّن و مذهبی متولّد شد. شش ساله بود که وارد مدرسه­ ی ابتدایی شد و دوران ابتدایی را با موفّقیّت به پایان رساند. چون خانواده وضعیت مالی خوبی نداشت درس را رها کرد و مشغول بنایی و قالی بافی شد تا بتواند به خانواده اش کمک کند. با این که خود به درآمدش نیاز داشت ولی هنگامی که برای افراد فقیر کار می کرد از آن ها مزدی نمی گرفت.

او به کسب هنر علاقه داشت و جوانی آرام و کم حرف و خوش اخلاق بود و به خانواده و خواهران و برادرانش خیلی احترام می گذاشت. با شروع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی^(ره) با وجود سن کمی که داشت در تظاهرات شرکت می کرد. هنگامی که جنگ تحمیلی علیه ایران شروع شد، علاقه­ ی زیادی به حضور در مبارزه علیه رژیم صدام داشت و همین باعث شد که هم با عضویت بسیجی و داوطلبانه به جبهه ها برود و هم وقتی به سن سربازی رسید به عنوان سرباز ارتش به خطوط مقدّس جبهه اعزام شود.

اصغر هروقت به مرخصی می آمد، نزدیکان و دوستانش را به نماز تشویق می کرد و آن ها را برای اعزام به جبهه ترغیب می نمود تا جبهه از رزمندگان خالی نماند.

او چون به کار بنایی آشنایی داشت، در جبهه ها در کار سنگرسازی فعالیت می کرد. در آخرین لحظات، هنگامی که از ساختن سنگر خسته شده بود و برای نوشیدن آب به طرف تانکر می رفت با شلیک خمپاره دشمن، همانند مولایش حضرت اباعبدالله الحسین ^(ع) با لبی تشنه در تاریخ 1363/1/26 به شهادت رسید.