حمید ملک پوریان در سال 1341 در خانواده­ای متوسط و مستأجرنشین در یکی از محلات فقیر نشین شهر تهران دیده به جهان گشود.

هنـوز دوران کـودکـی را می گذرانـد کـه بـه همـراه خانواده به کاشان منتقل و در بیدگل ساکن شدند. با ورود به ( دبستان کاشانچی سابق ) شهید جندقیان تحصیلات ابتدائی را شروع و با موفقیت به پایان رسانید. سپس در مدرسه راهنمائی شهید خدمتی مشغول تحصیل گردید. تحصیلات متوسطه را در دبیرستان برادران شهید عبداللهی شروع کرد و آنرا نیز با اخذ مدرک دیپلم در رشته اقتصاد به پایان برد.

او در حین تحصیل علاقه وافری به تعلیمات نظامی و تیراندازی داشت و حتی قبل از رفتن به خدمت مقدس سربازی کاملاً در تیراندازی مهارت داشت. او همچنین به کتب اسلامی و مطالعه آنها علاقمند بود و در این رابطه کتاب­های متعددی را در زمینه شناخت اسلام از طریق صندوق پستی دریافت می­کرد.

او در تظاهرات علیه رژیم پهلوی شرکت می­کرد. حمید بعد از پیروزی انقلاب نیز، برای حفظ و تداوم انقلاب و تأمین امنیت شهر شب ها به نگهبانی می­پرداخت و به عده­ای از دوستانش به گشت می­رفتند.

او در سال 1360 ازدواج نمود و زندگی ساده و بی آلایشی را آغاز کرد. دارای اخلاقی پاک و اسلامی در محیط مدرسه و خانواده بود هرگز از او کاری خلاف و دور از ادب دیده نشد. زندگی را در کمال صداقت، قناعت و صبر و بردباری می­گذراند و خانواده­اش را با کار مشکل و طاقت فرسای قنائی اداره می­کرد.

پس از چندی که از زندگی مشترکشان می­گذشت، خود را برای رفتن به خدمت مقدس سربازی آماده می­کند و علیرغم اینکه می­توانست از رفتن به سر باز زند و نرفتن خود را توجیه نماید، اما او که عاشق شهادت بود می­گفت من باید به خدمت و به جبهه بروم. آخرین دفعه­­ای که به مرخصی آمده بود شخصاً عکسش را به چاپخانه می­برد و می­گوید: عکسم را بزرگ کنید زیرا که من دیگر بر نمی­گـردم و شهید می­شوم. حمید مدت یکسال را در جبهه­ ها و در خط مقدم به نبرد با مزدوران استکبار جهانی گذراند. و چون در تیراندازی مهارت بسیار داشت توانسته بود بدین وسیله تعداد زیادی از دشمنان اسلام را به هلاکت برساند.

حمید در عملیـات غـرور آفـرین محرم شرکت می­کند و مرحله اول عملیات با موفقیت کامل به پایان می­رسد. اما او که همراه چندین تن از دوستانش در خـط اول مشغـول تحکیم مواضع بدست آمده بودند، بر اثر اصابت ترکش خمپاره مجروح می­شوند که دو تن از دوستانش در همان جا شهید می شوند.

حمید که با برخورد ترکش خمپاره به کلاه آهنیش کلاه سوراخ و ترکش به سرش اصابت می­کند در آخرین دقایق زندگی موفق می­شود که کلاه را از سرش بردارد، ولی قبل از رسیدن به بهداری در بین راه به درجه رفیع شهادت نائل می­گردد و به آرزوی دیرینه­اش می­رسد.

روحش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد