جواد ناصحی پور در شامگاه دوازدهم شهریور سال 1347 در خانواده­ای مذهبی در ابوزید آباد چشم به جهان گشود. دوران کودکی و نوجوانی خود را مانند بسیاری از هم سالان خود به کار همراه با تحصیل در مدارس ابتدایی شهید فرهادی، راهنمایی کلیم کاشانی و متوسطه شهدای محراب ابو زید آباد سپری نمود.

در سال چهارم دبیرستان بود که بسیاری از همکلاسی هایش عشق کنکور و دانشگاه را در سر داشتند ولی ایشان عشق حضور در میدان های جنگ و نبرد علیه دشمنان اسلام را در سر می پروراند و در تب و تاب دانشگاه دیگری بود تا به فرمان امامش از حریم اسلام و قرآن دفاع کند و بالاخره به عنوان یک نفر امدادگر وارد جبهه های نور علیه ظلمت شد.

جواد پس از شرکت در چند عملیات سرانجام در عملیات کربلای 8 در منطقه شلمچه به دیدار حق شتافت.

جواد علاقه شدیدی به دایی شهیدش ( شهید راستی ) داشت چرا که پس از شهادت او تحول عظیمی در او به وجود آمده بود و در ادامه راه او سر از پا نمی شناخت و هنگامی که در بزرگداشت دایی خود شرکت کرد و تحولی را در خود احساس کرده بود طی نامه­ای خطاب به مادرش می­نویسد:

مادرم اگر به شهادت رسیدم و یا به اسارت رفتم در مرگ و اسارتم گریه و زاری نکن و بدان من دوست دارم مفقود بمانم و چنین شد که او خواست پس از 8 سال از شهادتش که در فروردین سال 66 اتفاق افتاده بود پیکر پاکش در اسفند سال 1373 به وطنش بازگشت.

روحش شاد و راهش مستدام باد