احمد نصیریان نوش آبادی در شب عزيز و با عظمت قدر (شب بيست و يك ماه رمضان) مصادف با يكم مهر ماه سال 1346 به دنيا آمد. پس از گذراندن دوران خردسالي به مدرسه رفت و مقاطع ابتدايي و راهنمايي را با همان تلاش و كوشش هميشگي­اش و با معدّل بالايي كه در کارنامه داشت؛ به پايان برد. اخلاق ايشان قابل تحسين و فراموش نشدني بود. رابطه او با ائمة اطهار^(ع)، علما و فضلا بسيار عالي بود.

به خاطر وضعيّت جنگ ؛ تحصيل را ترك کرد و وارد هلال احمر كاشان شد تا پس از آموزش و فراگيري فنون لازم به جبهه اعزام شود. اوّلين مأموريّت او در هلال احمر، اعزام به منطقة جنگي اهواز بود كه پس از 3 ماه به پايان رسيد. هنگامي كه حملة هوايي و بمباران تهران آغاز شد او نيز مانند همة همرزمانش براي نجات مردم بي­دفاع و زير آوار مانده به تهران رفته و پس از 15 روز به كاشان بازگشت. حال پس از اين همه ياري و از خودگذشتگي او به سن 19 سالگي يعني خدمت نظام وظيفه رسيده بود.

وی براي ثبت نام و گذراندن خدمت مقدّس سربازي در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي نام نويسي كرد و پس ازگذراندن 3 ماه آموزشي، وارد يگان دريايي شد.

سرانجام ايشان بر اثر تركش راكت هواپيما در منطقة حلبچه در تاريخ 25/12/1365 به شهادت رسيد. تشييع جنازة او 1366/1/1صورت گرفت.

روحش شاد و راهش پررهرو باد