دخیل نظیفی نوش آبادی
علی آقا
بسیجی
1325/01/01
شهر نوش آباد
1361/05/06
شرق بصره
گلزار شهدای امام زاده محمّد (ع) نوش آباد
دخیل نظیفی نوش آبادی در تاريخ 1325/01/01 در شهر نوش آباد در خانوادهاي زحمت كش متولّد شد. تحصيلات خود را تا كلاس ششم (پايان دورة ابتدايي) ادامه داد، سپس براي كمك در معيشت خانواده وارد بازار كار شد. او كارگر كارخانة مخمل و ابريشم كاشان بود. در كنار كار در پايگاه بسيج كارگري كارخانه حضور فعّال داشت.
او با اين كه متأهل و داراي چندين فرزند بود؛ براي دفاع از ميهن اسلامي، داوطلبانه و با عضويت بسيجي راهي ميادين جنگ شد تا سرزمين اِشغال شدة ايران را از لوث وجود متجاوزين عراقي پاك نمايد. بالاخره در تاريخ 1361/02/11 بعد از گذراندن دورة آموزش نظامي به منطقة جنوب (خوزستان) اعزام شد تا اين كه بعد از چندين ماه حضور در جبهه هاي جنگ به تاريخ 1361/05/06در منطقة مرزي شلمچة خوزستان بر اثر اصابت تركش خمپاره به ناحية سر به شهادت رسيد.
روحش شاد و راهش پررهرو باد
بسماللهالرحمنالرحيم
عقيدة من اين است كه تا آخرين لحظه جان خود را نثار انقلاب ميكنم و لحظهاي از وظيفة خود را كه پيروي از ولايت فقيه ميباشد. درنگ ننمائيم و عقيدهام اين است كه فعاليت را ادامه دهيم تا پيروزي انقلاب را با چشم خود انشاءالله ببينم و اگر سعادت داشتم شهادت افتخار من است اما اگر قسمت بود و شهيد شدم بدان كه هدفم فقط اسلام و هدفم پيروي از ولايت فقيه است كه همان رهبري قاطع رهبر عاليقدر انقلاب و نور چشم مستضعفين جهان امام خميني ميباشد و حالا اگر شهيد شدم وصيتم اين است كه:
1- مرا در شهر نوش آباد و در مزار شهيدام دفن نمائيد.
2- بچه هايم را به خدا و رهبر عاليقدر انقلاب ميسپارم زيرا ميدانم بهترين پدر براي آنهاست.
3- عيالم تا بچه هایم كوچك هستند شوهر نكند.
4- سه دانگ خانه دارم آن هم يك دانگ مخصوص پسرم و دو دانگ ديگر(بقيه) مربوط به پنج دخترم ميباشد.
در خاتمه پيروزي حق را بر باطل به رهبري كبير انقلاب امام خميني خواستارم.