«مَن طَلَبَنی وَجَدَنی وَ مَن وَجَدِنی عَرَضَی وَ مَن عَرَضَیَ اَحَبنَّی

وَ مَن اَحَبنَّی عَشَقَنی وَ مَن عَشَقَنی عَشقتُهُ وَ مَن عَشَقتُهُ

قَتَلتُهُ وَ مَن قَتَلتُهُ فَعَلیَّ دیَتُهُ وَ مَن عَلَیَّ دیَتُهُ فَانَادیَتُهُ»

«کسی که واقعاً مرا طلب کند مرا پیدا می کند و کسی که مرا پیدا کند مرا می شناسد و کسی که مرا شناخت مرا دوست دارد و کسی مرا دوست دارد عاشق من می شود و کسی که عاشق من بشود من هم عاشق او می شوم و کسی را که من عاشق او بشوم او را می کشم و کسی را که من کشتم واجب است دیه او بر من و کسی که دیة او بر من واجب است من خودم خون بها و دیه او هستم».

خدایا، بارالها، تک سواران سبک بالت را دریاب، عاشقان درگاهت را پذیرا باش که اینان یاوران خمینی بت شکن هستند. رزمندگانی که در راه تو سبکبال پر می گشایند، سلحشور و شجاعانه پیش می تازند و توطئه های آشکار و مخفی را برای رسیدن به مقصود سدی نمی بیند و خدا خود شاهد است که انگیزة شناختن به جبهه تنها به دست آوردن رضای الهی است و بس.

خدایا آمده ام گستاخانه در میدان مبارزه بتازم و غرور و تکبر را با آب خالص و صدق و تواضع شست وشو دهم و با خون خود ننگ هزار سالة تاریخ را بشویم.

آمده ام تا به معلم بزرگ شهادت بنگرم و با او راز و نیاز کنم. ای حسین، ای معلم بزرگ شهادت آمده ام تا با تو راز و نیاز کنم و دل پردرد خود را به سوی تو بگشایم. ای حسین، نگاه به تقام انقلاب ها و مقایسه با انقلاب جهانی تو، درس تلخی را به من داد که اسلحه و انقلاب و حتی شهادت به خودی خود نباید مورد احترام قرار گیرد بلکه آن چه مهم است غلبه بر خودخواهی و غرور و مصالح پست مادی و ایمان به ارزش های الهی است.

خدایا تو را شکر می کنم که راز شهادت را بر من فاش نمودی تا در مواضع خطر از مرگ نهراسم و عاشقانه به دریای خطر فرو روم و از معرکه های سهمگین روی بر ندارم و تهدید و خطر مرا از راه تو ؟؟ کند قبول شهادت را آزاد کرده و من آزادی خود را به هیچ چیز حتی به حیات خود نیز نمی فروشم.

اگر من مثل دیگر شهدا توفیق شهادت پیدا کردم، چه خوب. اما اگر فقط توفیق خدمت داشتم تا جان دارم مطالب ذیل را بارها و بارها تأکید کرده و می کنم.

بر امت اسلام بالاخص فرهنگیان است که وارسته از اسارت فرهنگ انحرافی اعم از شرقی و غربی، اسلامی را در کلام، حرکت، زندگی و شیوه این ولی فقیه جست وجو و با معرفت به خط امام که عین حقیقت است در تربیت الهی فرزندان و دانش آموزان، این سرمایة عظیم و پرارج کشور اسلامی مان جداً فعالیت نمایند.

کلامی با همشهریان عزیزم: همشهریان و دوستان گرامی قدری به زندگی معنوی تان بنگرید اگر فرقی نیافتید بدانید که خیلی از قافله عقبید و اگر فرقی یافتید خوشا به حال روزگاران.

اما خطاب به خانواده ام که در راه انقلاب اسلامی خدمت نموده و حامی مسلمانان و مستضعفین بوده اند.

پدرم: مرا عفو کن و ببخشید که شما را ترک کردم و نتوانستم دینی را که بر گردنم داشتید ادا کنم.

مادرم: چیزی ندارم که به جای عمر گرانبهایت که صرف من نمودی به پایت بریزم جز عرض سلامی. مادر فقط خواهشی از شما دارم و آن این است که اگر خداوند توفیق شهادت را به من عطا کرد وقتی مرا در سردخانه گذاشتند تا مرا شست وشو دهند از شما می خواهم که موها و ریش های مرا شانه کنید تا با خلوص نیت و با پاکی تمام به سوی معبود پرواز کنم. مادرم از گریه کردن منعت نمی کنم لیکن به سؤالم پاسخ ده که چگونه فرزندی را از خداوند می خواستی؟ آیا از این که امانت خداوند را به او بازگرداندی و هدیه ناچیزی به انقلاب اسلامی تقدیم نمودی خوشحال نیستی؟ پس شکرگزار باش خداوند را به خاطر پذیرش هدیه ات و صابر باش که خداوند صابران را دوست دارد. مادرم گریه کن اما زهراوار، گریه کن، اما بر شهیدان اسلام و بر سالار شهیدان امام حسین^(ع) که چنین گریه ای نزد خداوند عبادت است.

اما خطاب به برادران و خواهرانم: بیدار باشید و از تفرقه بپرهیزید دشمن اصلی ما آمریکای جنایتکار تفرقه میان ما است. و اما خواهران عزیزم: با حجاب خود مشت محکمی بر دهان آمریکا بزنید.

برادران گرامی: اسلحة من را تها در جبهه رها نکنید و راه من را ادامه دهید.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته