اوّل آذر 1347 در خانواده اي مستضعف در روستاي محمد آباد نوزادي چشم به جهان گشود كه نام مبارك حسين را بر او نهادند تا ادامه دهندة خط سرخ حسيني در كربلاي خميني باشد.

حسین سرکاری محمدآبادی در شش سالگي به مدرسة قآني رفت و تا كلاس پنجم را در آن جا گذراند. پس از كلاس پنجم مدت دوسال درسش را رها كرد و براي كمك به خانواد مشغول كار شد. سپس شور و شوق تحصيل علم، او را به مدرسه راهنمايي يزدل كشاند و تا سال دوم را در آن جا تحصيل كرد، آن گاه وارد اقيانوس خشم ايران عليه رژيم ستم شاهي شد و با شركت در تظاهرات و پخش اعلاميه، نفرت خود را از طاغوتيان نشان داد. پس از انقلاب به كتابخانه ولي عصر(عج) محمد آباد رفت و با فعاليت زياد عضو شوراي آن جا شد. بعد از تشكيل بسيج به آموزش هاي عمومي رفت و پس از گذراندن اين دوره عضو فعّال بسيج گرديد و پشت كار و تلاش او باعث شد تا به عنوان مأمور تحقيقات گروه مقاومت شناخته شود.

جوش و خروش مدامش او را بر آن داشت تا عزم جبهه نمايد ولي سن كم او مانعي براي ثبت نام بود.

اصرارهاي زياد او در نهايتً باعث شد در نيمة مرداد 1361 در پادگان آموزشي اصفهان دورة آموزشي را پشت سر بگذارد؛ سپس به وطن بازگشت و گويي مي دانست اين بار آخر است كه آشنايان و بستگان را مي بيند. پس از خداحافظي به اهواز منتقل و با سازماندهي در پايگاه شهيد مدنـي بـه منطقه عملیاتی اعزام و سرانجام با تير دشمنان قرآن به هنگام نگهباني مجروح شد و در حالي كه آيه هايي از قرآن را مي خواند و براي امام دعا مي كرد روح بلندش به آسمان پر كشيد و پيكر مطهرش در گلزار شهداي محمد آباد دفن گرديد ( او به عنوان كم سن ترين شهيد شهرستان آران و بيدگل شناخته شد.)

يادش گرامي و راهش پر رهرو باد