على در خانواده‏ اى با ایمان و مذهبى به دنیا آمد و در دامان مادری مهربان و دلسوز پرورش یافت. او که در آغوش چنین مادری رشد یافته بود؛ محبّت اهل بیت عصمت و طهارت را در دل می پرورید. عاشق نماز بود و اطرافیان را به خواندن نماز اول وقت تشویق می کرد. هنرمند و هنر دوست بود و همین علاقه ی قلبی به هنر، او را به شرکت در گروه سرود محلّه واداشت. آوای دلنشین و نوای روح نوازش هنوز در یادها باقیست. علی با پشتکار فراوان درس می خواند. به رشته ی پزشکی علاقه داشت از این رو در داروخانه یکی از بیمارستان های شهر مشغول به کار شد. ده ساله بود که جنگ شروع شد. صبر و قرار ماندن را از کف داد و پس از گذراندن دوره ی آموزش نظامی به جبهه های جنوب اعزام و در گروهان امام حسین (علیه السّلام) گردان فتح لشکر هشت نجف اشرف مشغول شد. پس از شرکت در عملیّات مجروح شد و به حالت اغما فرو رفت. پس از چند روز، در حالی که هنوز هویّتش مشخص نشده بود به شهادت رسید و به عنوان شهید مفقودالجسد معرفی شد و این گونه مقدّر شد تا مادری دل سوخته سالیان سال غم فقدان فرزندش را به دوش کشیده و زیر بار این غم بزرگ کمر خم کند.

امّا سرانجام در تاریخ 1372/5/15در حالی که خانواده شهید به زیارت امام رضا (علیه السّلام) مشرّف شده بودند، به آن ها خبر دادند پیکر علی در بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شده است. شناسایی این شهید بزرگوار از سوی معراج شهدا انجام شد ولی به علّت مسائل شرعی اجازه ی نبش قبر داده نشد. مراسم عزاداری در کنار قبر وی برگزار گردید و این گونه بود که از جوان رعنای مادر تنها سنگ قبری برای دلتنگی هایش به یادگار ماند.

ن