محمد احمدی اول اردیبهشت سال 1371 در خانواده­ای مذهبی و زحمت­کش در افغانستان به دنیا آمد.
او اولین فرزند خانواده بود. دو سال بیشتر نداشت که مادر خود را از دست داد و به دلیل شرایط سخت اقتصادی خانواده، تحصیل را بعد از دو سال رها کرد. پس از مهاجرت به ایران و به علت نداشتن مدارک برای ادامه تحصیل در ایران به شغل شبانی روی آورد. او بسیار اهل نماز و مسجد و فردی دلسوز و مهربان برای خانواده و خویشاوندان و از لحاظ اخلاقی فردی بسیار آرام و با انصاف بود. همه را مثل خانواده خود می­دید و به گفته نامادری­اش هر جا کار می­کرد احساس می­کرد برای خانواده خود کار می­کند. بسیار احترام والدین را می­گرفت و حتی پس از ازدواج احوال آنها را جویا می­شد. در خانه بسیار تمیز و در کارهای خانه به والدین کمک می­کرد.

نامادری محمد می گوید: «شبی در عالم رویا دیدم همسر، فرزند شهید همراه پدرش به سفر کربلا رفته بودند و من نیز بسیار علاقه به این سفر داشتم. شهید به من گفت: «خودم تو را به کربلا خواهم برد.» محمد بسیار دوست داشت مرا به مشهد ببرد.

شهید محمد احمدی با وجود مخالفت والدین حدود یک سال و شش ماه در سوریه از حرم حضرت زینب^(س)
دفاع کرد و در این مدت حدود دو سه مرتبه به خانواده سر زد و به خانواده خود می­گفت: «من باید به سوریه بروم چون جنگ است. من می­خواهم شهید بشوم.»

و سرانجام محمد احمدی در تاریخ1396/5/11 بر اثر برخورد ماشین انتحاری دشمن به آرزوی دیرینه خود یعنی فیض شهادت نائل شد.