و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء ولکن لا تشعرون

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با آرزوی قبول شدن طاعات اندک ما و با دعا برای استغفار آمرزش گناهان زیادمان و با کسب فیض از محضر بقیه الله الاعظم حضرت آقا امام زمان روحی و ارواح الفداء و با سلام و درود به تنها اسوه تقوی و شجاعت و از بین برنده دسیسه های مستکبران جهانی امام خمینی و با سلام به ارواح طیبه شهدای صدر اسلام تاکنون خصوصاً سرور آزادگان جهان حضرت اباعبدالله الحسین^(ع) و با درود به حق پویان جبهه های توحید که با رزم بی امان و مردانه خویش پوزه کثیف جنایتکاران را به خاک ذلت کشانده اند.

(بارالها شکر که به من توفیق دادی که در این دانشگاه و کارخانه آدم سازی شرکت کنم و به ندای هل ناصر ینصرنی امام پاسخ مثبت دهم حال از تو می خواهم که به من توفیق ساخته شدن و آدم شدن را عطا فرمایی).

آری، آری جبهه کارخانه آدم سازی و مکتب است و جوار الله جایی است که انسان می تواند با چشم دل خدای خود خدای خود را ببیند و ایمانش را نسبت به او زیادتر کند.

بارالها، معبودا! حال که به من توفیق آمدن به این مکان مقدس را دادی به من توفیق شهادت را عطا فرما زیرا خود شاهدی که من عزیزتر از جانم و خونم چیز دیگری ندارم که فدای اسلام عزیز کنم خدایا همین هدیه را از من قبول کن.

خدایا آمدنم را برای رضایت انجام داده ام پس خدایا قلبم را از نفاق پاک گردان تا جان دادنم را نیز برای رضای تو انجام دهم.

خدایا به من توفیق شرکت در امتحان بزرگ را دادی و حال توفیق سربلند و پیروز به درآمدن از امتحانت را عطا فرما.

و اکنون چند جمله به عنوان تذکر به ملت شهیدپرور و مسلمان عرض می کنم هرچند که با این زبان الکن و با این بیان ساده و نارس و این قلم بی رمق نتوان شجاعت و رشادت و ایثار شما را وصف نمود دیگر چه رسد که من بخواهم شما را نصیحت کنم.

ملت شهیدپرور و عزیز اولین خواهشی که از شما دارم این که هریک از شما به سببی از من ناراحت و ناراضی هستید مرا ببخشید و حلال کنید ان شاءالله خدا همگی ما را ببخشد .

و اما ای ملت شهیدپرور از شما می خواهم که تقوا را نصب العین خویش قرار دهید و در تمام کارهای تان تقوی پیشه کنید و به قدرت و مال اندوزی و ریاست طلبی فکر نکنید.

ای ملت عزیز به دیار خاکی دل نبندید و با او انس نگیرید که فانی است و ما هم چون مسافری هستیم که چند صباحی در این جا منزل می کنیم و مواظب باشید که این دنیا سخت انسان را می فریبد و معنویت را از انسان صلب می نماید. اگر دنیا را قبول کردید آخرت را در پی ندارید کمی در خود بیندیشید و فکر کنید آیا عقلانی است که چند روز فانی را به ابدیت و بی نهایت ترجیح بدهید و بدانید آخرت را هم به متقیان می دهند و هرکس تقوی و اخلاص بیشتری داشته باشد ارجعیت دارد، نه کسی که پول زیادتر یا ریاست بیشتر همان طور که قرآن کریم می فرماید: «ان اکرمکم عندالله اتقیکم».

و مسئله بعد این که ای مردم، اسلام و امانت پیامبر در نزد شما در خطر است همان اسلامی که از طرف خدا به پیامبر وحی و به وسیله پیامبر به ترتیب به امامان و هم اکنون در دست شماست و با تجاوزات مستکبران جهانی مورد حمله قرار گرفته است. اگر می خواهید سعادت اخروی با شما باشد باید به این امانت خیانت نکنید و راهش هم شتافتن به جبهه های حق علیه باطل است. ای ملت گرامی: چهارده معصوم پاک^(ع) برای این اسلام خون و جان خویش را فدا کردند. آیا خون ما عزیزتر و گرامی تر از آن هاست. بدانید که این جنگ جز امتحان الهی چیز دیگری نیست اگر پیروز و موفق از این امتحان بدر آمدید سعادتمند خواهید شد وگرنه تأسف خواهید خورد و آن موقعی خواهد بود دیگر دیر شده خواهد بود.

به عنوان تذکر خدمت شما عرض می کنم هرچند که شما در عمل ثابت کردید. دست از این امام عزیز برندارید که واقعاً رحمت الهی بر ماست و باید از خداوند بسیار تشکر کنیم که به ما توفیق داده که در زمان حیات چنین شخصی زندگی می کنیم و دیگر این که مواظب دسیسه های منافقان باشید که به قول پیامبر اکرم^(ص) اینان از کفار بدترند و از پشت شمشیر می زنند.

و اما چند وصیت و نکته کوتاه خدمت پدر و مادر گرامی و فامیل های عزیزم عرض می کنم. اولین خواهشی که از شما دارم این است که مرا به خاطر اذیت های زیادم نسبت به شما بخشید و مرا حلال کنید مرا همین کوله بار سنگین گناه بس است و دیگر طاقت تحمل عذاب الهی را برای عاق پدر و مادر ندارم. دیگر این که باید خدمت شما عرض کنم در مرگم گریه نکنید و اگر خواستید برای من گریه کنید به حال آن شهدا کربلاو اسرا کربلا که مظلومانه شهید و اسیر شدند و خانواده های شان حق گریه کردن نداشتند گریه کنید. و به محض رسیدن خبر مرگم تنها دعای تان این باشد که خدایا این قربانی را زا ما قبول کن و بدانید من امانتی بیش در دست شما نبودم و می دانید که امانت را چه زودتر و یا چه دیرتر باید به صاحبش برگرداند پس چه بهتر که انسان امانتش را با سرافرازی تقدیم کند.

پدر و مادر عزیز چیز که ان شاءالله در راه خدا دادید عوضش را نیز از خدا بخواهید نه از بنده خدا که اگر چنین کاری کردید اجر و ارزش خویش را حفظ کرده اید. پدر و مادر عزیزم: به عنوان آخرین جمله خدمت شما این چند کلمه را عرض می کنم و خواهش می کنم که به آن عمل کنید و آن این که در مرگم از تجملات برای مراسم پرهیز کنید دیگر چیزی برای گفتن ندارم فقط از هرکس که این وصیت نامه را می خواند با می شنود می خواهم که از درگاه خدا آمرزش مرا طلب کند که من محتاج دعا هستم. این چند خط شعر را نیز به وصیت نامه ام اضافه می کنم.

والسلام

اگر باشد قرار بمیرم

نمی خواهم که در بستر بمیرم

دلم خواهد که بهر حفظ قرآن

بسان یاسر و بوذر بمیرم

دلم خواهد چو میثم تمار بر سر دار

به عشق ساقی کوثر بمیرم

دلم خواهد با گلبانگ تکبیر

برای یاری رهبر بمیرم

نمی خواهم که در ایام ؟؟؟

درون خانه در بستر بمیرم

مورخه 14/ 05/ 64

علی محمد برادران