بازگشت پرستوها

آخرین روزهای اسارت است

خبر بازگشت اسرا که دهان به دهان می پیجد

اردوگاه جان تازه ای می گیرد

و نسیم خوش آزادی استشمام می شود

سیاهی و پلیدی ناگهان رنگ می بازد

همه زیبا می شوند

آفتاب پرفروغ نیز به خود قول داده تا کمی مهربانانه تر جسم ها را آزار دهد

و حتی آن سرباز عراقی که هر روز کتکشان می زد هم

امروز قدری مهربانتر شده

"آزادمردان" ایستاده بر کرانه رود خروشان زندگی

کوله بارشان را با وسواس می چینند

ساکی مملو از معنویت

ساکی تهی از کینه....

و آنگاه همچون نسیم سوار برهودجی از نور، شباهنگام به سوی وطن می آیند

شب و ستاره، برای مردانی که سالهاست ستاره ای را در آسمان شب ندیده اند، تا ابد به یادشان می ماند...

آنگاه که قدم به خاک مقدس وطن می گذارند

سربرسجده شکر می نهند و بر خاکی را که سالها برای حفظ آن در بند مانداند ، بوسه می زنند

و سپس دو رکعت نماز عشق می خوانند