یادی از پاسدار شهید میثم فتح قریب با خصوصیات نخبه علمی ؛ فعال بسیج ؛مدافع حرم ؛خادم الحسین و خادم مسجد و پاسدار شجاع

به نام خدا.

با فرارسیدن ماه محرم، حال و هوای محله ها، شوری حسینی به خود گرفته اما امسال، "محله یِ دروازه یِ بیدگُل" که از جمله محله های فعّال در امر برگزاری آیین های معنوی و عاشورایی است، سوز و گداز دیگری دارد.

حُسینیه ی قدیمیِ این محله که روزگاری همجوار دروازه یِ سوراخ باره یِ بیدگُل در فاصله چهارصد قدمی دروازه ی قدیم آران بود، نزدیکترین نقطه ای بود که پیوند این دو آبادی را برقرار کرد به گونه ای که اموات هر دو در این پهنه ی مشترک، دفن می شد.

میرزا محمد محقق اردبیلی از عُرفای مشهور قرن 11 که خانه اش در این محله، مدرسه ی شاگردان وی از منطقه ی کاشان بود، توجه بزرگانی از جمله شاه عباس کبیر را به خود جلب کرد به گونه ای که بعد از رحلتش، در آن خانه دفن و همجوارش مسجدی بنام او بنا شد.

حدود دو قرن پیش در این محله، "استادآقا"(شمع گردان) پسری به نام "نصرالله"(ابریشم کش) داشت که با "سلطان بانو"، (دخترِ فتح الله آسیابان) ازدواج کرد. شغل سلطان چرخ ریسی بود و همواره برادرش استاد علی، متصدی حسینیه ی دروازه ی بیدگل و برادر دیگرش، حاج قاسم حقیقیان(پدربزرگ شهید سید مهدی خاتمی)، کلیددار مسجد محقق را حمایت می کرد.

از زندگی مشترک نصرالله و سلطان 7 اولاد(حسن، آقا، فاطمه، مه لقاء، رحمت الله، ماشاءالله و زهرا) متولد شدند. رحمت الله که اشعار واصف بیدگلی را حفظ بود، دو پسرش(شهیدان احمد و محمد فتح قریب) را در سال های دفاع مقدس تقدیم کرد، همچنانکه فاطمه، دخترِ نصرالله نیز در دفاع دین و میهن با تقدیم فرزندش،"شهید علی محمد مُعظّمی"، صبورانه، نوه ها را یتیم نوازی کرد.

فرزندِ دیگرِ نصرالله، که همنام پدربزرگش، "آقا"بود در ازدواج با صدیقه سدیدی(دخترِ عمه اش، صغری)، صاحب 10 فرزند شد و او نیز یکی از پسرانش را هم نام پدر خودش،نصرالله کرد.

"نصرالله پسرِ حاج آقا" پس از نوجوانی و جوانی، در ادامه ی مسیر زندگی خود به تیپ سوم عاشورا لشگر14 امام حسین(ع)، به عنوان تخریب چی پیوست و در ازدواج با خواهر یکی دیگر از شهدای دفاع مقدس(شهید ابوالفضل الماسی) دارای سه پسر شد که از جمله ی آنها، "میثم فتح ـٌ قریب بیدگُلی"(متولد 1366)، در اواخر جنگ تحمیلی در حالی که پدرش در جبهه جانباز شد، کودکی را گذراند و بعد از دوره ی دبیرستان در یکی از کارخانه های شهرک صنعتی مشغول به کار شد.

دی ماه 1385، میثم از خانواده ای که به معنویتِ روحانیت و شهادت آراسته بودند، با "معصومه احمدی زاده آرانی"(دختر حجت الاسلام شیخ حسین احمدی زاده) ازدواج کرد.

او همواره با برادران همسر، زین العابدین و علی اصغر که یادگاران شهید انقلاب، علی خدمتی و نیز حسن و سعید که پسران مرحومه طاهره عسکری بودند، رابطه ای صمیمانه داشت، همچنانکه با محمد احمدی زاده، اُخوتی عمیق داشت.

با تولد نخستین فرزندش، در دانشگاه آزاد اسلامی در رشته ی مهندسیِ برق لیسانس گرفت و با تشویق همسر، راه پدر را پیش گرفت و به نیروی هوا و فضایِ سپاه پیوست و در همان رشته ی مهندسی برق، در دانشگاه امام حسین(ع) برای بار دوم لیسانس گرفت.

مهندس میثم و همسرش در زندگی مشترک خود با تربیت 4 فرزند(محمدحسین، محمدحسن، مرضیه و مهدیه که فعال قرآنی هستند) خوش درخشیدند.

او همزمان با انجام ماموریت های ویژه در داخل و خارج از کشور در جایگاه استاد برای ارایه یِ آموزش های فنی و نیز 5 نوبت حضور در سوریه در نبرد با داعش، هیچگاه از مسجد محله غافل نماند و پا به پای همسرش که کارشناسی ارشدش را در رشته معارف اسلامی اخذ کرد، با پذیرش فرماندهی پایگاه های بسیج برادران حیدرکرار و خواهران راضیه، مسیر تربیت نسلی مسجدی، انقلابی و بسیجیِ بانشاط برگزیدند و چه بسا نوجوانانی که با هدایت این زوج کوشا، راه زندگی را در پناهِ مسجد محقق و مزین به نور معارف اهل بیت(ع) یافتند و هر کدام باعث افتخار محله شدند.

بالاخره میثم، همزمان با حملات رژیم صهیونیستی به ایران، احساس مسوولیت کرد و ضمن پذیرش مسوولیت تیمی فنی برای دفاع از وطن، داوطلبانه و با توصیه ی همسرش راهی اهواز شد و روز سوم تیر 1404، او و همراهانش، جملگی آماج حمله ی دشمن واقع شدند به گونه ای که همه ی پیکر خود را نثار دفاع از وطن کردند.

نخستین تصویری که از میثم بعد از خبر شهادتش منتشر شد، سینه زنیِ او پایِ نوحه خوانی پسرش محمدحسین بود که در جمع مومنانه ی خانوادگی، ذکر "حسین حسین" را تکرار می کردند.

محمدحسین همچنانکه ادامه دهنده ی راه پدر خواهد بود، باید برای مادر که تمام عمرش را در همنشینی با یتیمان شهید خدمتی و مرحومه عسکری سپری کرد، یاریگر باشد و در مراقبت از برادر و خواهران به ویژه پنجمین یادگار پدر که دوره ی جنینی اش را سپری می کند، مرد خانواده باشد.

✍️مقداد نمکی آرانی