شهادت مولای موتقیان امیرالمومنین علی (ع)

سال‏هاست که علی علیه ‏السلام به مرگ مشتاق است؛

از همان روزها که غم عالم را در چاه می‏گریست

و غریب و تنها، مردِ روز و عابد شب‏های تار، در

کوچه‏ های خلوت کوفه گام می‏زد؛

آن‏قدر آهسته که صدای گام‏های مقتدر او

را کسی نمی‏شنید و قامت بلند خلوصش را چشمی نمی‏دید.

ضربه دستان یداللهی ‏اش بر در منزلگاه یتیمان و فقیران

را جز اهل خانه نمی‏شناختند.

این هزارْتوی کفر و نفاق را باید روزی به حال خود گذاشت؛

وقتی به تاری و تیرگی خود انس گرفته است.

افسوس کسی قدر علی علیه‏ السلام را نشناخت!